İnsanlar keşke hayvanlara baksa, onları örnek alsalardı! Düşmanlığın ve dostluğun kokusunu tanısalardı. Düşmanlık eni sonu bir felaket, dostluk ise yaşama dair bir maharetti, hayvanlara göre..
Yaşanmış anlar, yaşanılana buruk bir tat katar.
Yaşamak, geçmişin sevinciyle beslenip bir derinlik, bir ayrıcalık kazanır.
Yeryüzünde, çocuk şarkılarının tadını, çocuk şarkılarının umudunu taşıyan bir gece yaşar çünkü...
"Sevmek mi insanı bağımlı kılan? Acımak mı insanı sinirlendiren? Kısıtlanmak mı insanı sevgisizliğe iten?
Özgür ve bağımsız olmak için, bir canlı, bir tek canlı bile olmamalı mı insanın yaşamında?
Özgürlüğün bedeli bu mu? Bu, yalnızlık mı?"
“Acı çekeceğiz, zor zamanlar yaşayacağız, ne var ki bunlar geçici, iz bırakmayan dönemler olacaktır. Ve daha sonra geriye dönüp gururla ve inançla bakacağız.”