İnsan, ne nerede ne de niçin uyandığını bilmeden uyanan bir hayvandır.
"... hiçbir şey miras kalmadı bana: ne toplumsal konum, ne de beni eğitecek koşullar. Sahip olduğum tek şey berrak bir zekâ ve oldukça belirgin bir irade gücüydü."
En büyük aşk, derin bir uykudur, dalmaktan hoşlandığımız bir uyku.
PdfKitabı okudu
"... benim olmayan şeyin sürgünündeyim."
Şeytanın SaatiKitabı okudu
"... geçmişte yalnızca düşünüyordum, bugün ise hem düşünüyor hem de uygulamaya geçiriyorum.”
Bundan böyle hep yek hep tek başıma!
"Tek başıma gidecektim, kendi kaynaklarımdan ve idealimden başka yardımcım olmadan, hatta geçmişte yoldaşım olmuş kişilerin manevi desteği bile olmadan."
Ruh, direnmesine rağmen, sürekli ayartıldığı için yaşar. Her şey, bir şeye karşı koyduğu için yaşar.
“Peki kendinizi nasıl hissediyorsunuz?”
“Yorgun, her şeyden önce yorgun. Yıldızlardan ve yasalardan yorgun"
Pessoa gibi...
"İnsanları, doğdukları anda toplumsal bakımdan eşitsiz kılan adaletsizliğe isyan eden biri... "
Bi' tozlu aynana bak...
"Hiç zeki olmamasına rağmen zeki olduğunu sanan, iyi biri değilken kendini iyi sanan, yakışıklı değilken yakışıklı sanan bir yığın insan var."
"Tek başıma ben dünya devrimi yapamazdım!"
"Zekâ değil, eylemdi önemli olan."
"Peki kendinizi nasıl hissediyorsunuz?"
"Yorgun, her şeyden önce yorgun. Yıldızlardan ve yasalardan önce yorgun; şöyle biraz evrenin dışında kalıp herhangi bir şeyle ciddi olarak kendimi tazeleme arzusu da cabası."
"Bir insanın, yetenek, güç, enerji gibi Doğa’dan aldığı yetilerle benden üstün olmasını kabul ederim (zaten mecburum kabul etmeye!) ama annesinin karnından çıktığında sahip olmadığı, ama mutlu bir rastlantı sonucu burnunu dışarı çıkarır çıkarmaz gökten zembille inen zenginlik, toplumsal konum, rahat yaşam gibi sonradan edinilen niteliklerle benden üstün olmasını kabullenemem."