Çünkü yürekler birbirine tutulmuş aynalar gibiydi hayatta . Hepsi yan yana ve iç içe sırlanmıştı. Ama insan ne bilsin ,kendini tek sanır ; kanını yalnız akıtmaya, yarasını yalnız sarmaya , sancısını bir başına çekmeye çalışırdı. Halbuki bir başkasının içini açsa ,bir görse orayı ,yalnız olmadığını anlayacaktı.