Sfumato
Rönesans resmindeki dört temel teknikten biridir. Renk ve tonların buharlaşarak birbirine karışması ve böylece konturların görünmez olmasını sağlayan, buğulu bir gölgelemeyi ifade eder. Çoğunlukla aydınlıktan karanlığa geçişlerde kullanılır.
Sayfa 13 - Doğan KitapKitabı okudu
Unione
Rönesans resmindeki dört temel teknikten biridir. Sfumato'da olduğu gibi, renk ve tonlar, buharlaşarak birbirine karışır. Ancak, Sfumato'dan farklı olarak, kullanılan renk ve tonlar daima parlak ve canlıdır.
Sayfa 377 - Doğan KitapKitabı okudu
Sfumato Tekniği
Ișığın daha az aydınlattığı yerlerde gözlemlediği "nesnelerin detaylarını yakalayamama" halinden yola çıkarak yeni bir perspektif anlayıșı geliștirdi. Resimdeki formlar arasındaki geçișleri yumușattı, detayları belirsizleștirdi, keskin dıș hatlar kullanmaktan uzaklaștı ve yalnızca uzak mesafeleri kapsayan bir derinlik algısını değil, çiçekten insana, hayvandan mimari yapıya kadar resimde yer alan bütün formların hacimlerini adeta görünür kılan farklı bir derinlik algısı ortaya çıkardı.
Sayfa 19Kitabı okudu
Yedi Da Vinci Prensibi;
*Curiosita*: Yaşama doymak bilmeyen bir merak ve devamlı öğrenme için acımasız bir arayış.
*Dimostrazione*: Bilgiyi deneme yoluyla test etme, sebatkarlık, ve hatalardan ders alma arzusu.
*Sensazione*: Duyguların, özellikle hayati deneyimlerin bir aracı olan görüşün devamlı olarak rafine edilmesi.
*Sfumato*:(lügat:"Dumanla yükselmek")
Anlaşmazlığı, paradoksu ve belirsizliği kucaklama arzusu.
*Arte/Scienza*:Bilim ve sanat, mantık ve hayal gücü arasında dengenin geliştirilmesi. "Bütün beyin" ile düşünme.
*Corporalita*: Zerafet, her iki eli de ustalıkla kullanabilme, fitness, ölçülü davranma.
*Connessione*: Her şey ve olay arasında anlama ve değerlendirme. Sistemli düşünme.
Sayfa 10
Mona Lisa ve "sfumato"
Doğanın taklidi konusunda hiç kimse Van Eyck'ten daha sabırlı olamazdı. Hiç kimse doğru çizim ve perspektif bakımından Mantegna'dan daha uzman olamazdı. Yine de onların doğa betimlemelerinin tüm görkemlilik ve etkililiğine karşın, figürleri yaşayan varlıklardan çok, heykele benzerler. Belki de bunun nedeni, bir figür ne kadar çizgisi çizgisine, ayrıntısı ayrıntısına resmedilirse, onun gerçekten yürüyüp soluk alabildiğini hayal edebilmenin zorlaşmasıdır. Sanki sanatçı onu büyülemiş de, tıpkı "Uyuyan Güzel" masalında olduğu gibi, sonsuzluğa kadar hareketsiz kalmaya mahkum etmiştir. Ressamlar, bu zorluğu aşmak için çeşitli yollar denediler. Örneğin Botticelli, saçların dalgalanmasını ve giysilerin uçuşmasını vurgulayarak, figürlerinin dış katlarını yumuşatmaya çalıştı. Fakat sorunun doğru çözümünü yalnız Leonardo buldu. Ressam bazı şeyleri seyircinin hayal gücüne bırakmalıdır. Dış hatlar çok katı çizilmez ve biçim, sanki gölgede kayboluyormuşçasına biraz belirsiz bırakılırsa, her türlü katılık ve kuruluk izlenimi yok olacaktır. İşte Leonardo'nun İtalyanlar tarafından sfumato adı verilen ünlü buluşu budur. Yani bir formun diğeriyle kaynaşmasını sağlarken, daima hayal gücümüze bir şeyler bırakan, bulanık dış hatların ve yumuşak renklerin kullanıldığı "erime" tekniği.
Sayfa 300 - Remzi KitabeviKitabı okudu
SFUMATO.
Rönesans resmindeki dört temel teknikten biridir. Renk ve tonların buharlaşarak birbirine karışmasını ve böylece konturların görünmez olmasını sağlayan, buğulu bir gölgelemeyi ifade eder. Çoğunlukla aydınlıktan karanlığa geçişlerde kullanılır.