Kûy-i Yâr’da Bir Mûrg
Şubat Ayı Öykü Etkinligi (Tema: Yeni Hayat)
İnsanlar uzaklaşıyor gözlerimden, yüreğimden, derimden, içimden... Ruhumda yalnızlıkların türküsünü söylüyor; üşüten, ürperten rüzgarlar. Yalnızlıklar boy boy, çeşit çeşit yanı başımda. Bir tek onlar terk etmiyor benliğimi…
Aynı yöne giden gemilerimiz ne çoktu tanıştığımızda. Aşkla dolu, hayaller,
İYKİ VARSIN MUALLA!!!
Adaletsiz gülüşlerin vardır senin
Yer yüzünü dizginleyen
teokratik sesin vardır senin
Kuşları ihtilale çağıran
Mail bakışın vardır senin
Yağmurun yaralarını saran
Bir de kokun var ki!
Rüzgarı
Sonu ayrılık
Bulutsuz bir bahar günü,
Saçlarının sarılığı daha parlak
Her zamankinden, daha durgun
Daha heybetsiz omuzların
Düşük, suratın daha çok
Bakışların daha masum
Her zamankinden, daha parlak
Bir daha görememek yüreğimi
Korkutur, o hasret kuşkusu
Her karşımda durduğunda
Son görüşüm olduğundan
Korkarım, sonu ayrılık
~ 
Nur
-Oğlum “Kâmyâr”a-
Bu şiiri sana söylüyorum susamış bir
yaz gün batımında başlangıcın bu
uğursuz yarı yolunda bitimsiz bu
acının köhne mezarında
bu sana son ninnimdir yavrucağım