ve biri karşınıza çıkıyor
şiir yazdırmıyor aşk yaşanırken
harf tutmayan tını, neşedeki mürekkep
zamana kendi rengini veren
bütün iyi aşk şiirlerinde, iyi zamanlar çabuk geçiyor
Bir yağmur mevsiminde yitirdim yüzümü Dilimi incelikli bir sözün eşiğinde.
Yollar yapılar çarşılar boyu
Yükselen bir yalnızlığı geçerek geldim.
Düşen her damla kanıma düştü
Tenim kupkuru Söylenen her söz biraz daha Biraz daha büyüttü suskunluğumu...
Yüzümü bir çamur mevsiminde yitirdim...
Çareyi kolay buldum. Çaresizlik insanın dönüp dönüp kendine inanması. Bütün uzaklar canımdan içeriydi. Bütün yakınlar yabancı. İncelik, kimsesiz bir vakit. Ne yazdıysam gerçek elimden aldı. Gecikmenin hapishanesinden çıkamadım. Bir köpek kuyruğu oldum en fazla. 'Kirpikten usandım kaştan usandım.' Bir yankı geldi, heves oldum. inanmak yokluk kadar büyüktü. Tenha kaldım. Işık vardı, kimse duymadı. Bir çekilmeyi gülümsedim. Anlamak dünyayı uzak düşürdü. Söz. kalbin mezarıymış. Yoruldum. Gamzesiz sulara geldim. Kalabalık kapım duvarım. Aşkın kandili gövdede yanar,
gövdede sönermiş. Işıdım, karardım. Elimde bir hayal tașı. Gölge, sermayem. Can sıkıntısına sığındım. Güzellik soğudu. Zaman atı, bir acı masal. Kirpikler söndü. Geceyi öğrendim. Gitmeden gördüm gittiğim yeri. Aklım ceza. Seni bir daha düşündüm.
Sayfa 154 - Kırmızı Kedi Yayınları 12. BasımKitabı okuyor