Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
Açıkçası kitap adı altında yayımlanması gereksiz bir şey olmuş. Weil'in düşüncelerinin ( öznel) karşısında biri varmışçasına anlattığı sözlerden ibaret bu biiir.
İkincisi Simone Weil Tanrı, aşk, mutsuzluk, itaat üzerine anlatırken ağır bir dil kullanmış ve anlattıkları genel geçer doğrular gibi aktarılmış ki öyle olması yazılardan da anlaşılacağı üzere mümkün değil.
İlahi aşktan bahsederken okur belki İslamiyetteki ilqhi aşkı da düşünebilir burada ama yazar kesinlikle bundan uzakta duruyor. Tek bir yerden kabul ediyor tüm doğrularını. Yanlış.
Ayrıca bana mı öyle geldi bilmiyorum ama dünyaya günahkar olarak geldiğimizi ve bu günahtan acı çekerek ( Hz. İsa gibi) kurtulacağımıza inanan Hıristiyanların inanışına benzer bir düşünceyi mi savunuyor yazan.
Bir de itaat ve kabul ediş ile ilgili anlttıkları çok desteksiz geliyor.
Pek de değmedi okumaya.
Weil, eserinde kişiliğin kutsalda kimliksizleşmesini ayrıca hak, demokrasi, ceza, adalet gibi kavramların derin bir incelemesi ve eleştirisini yapmaktadır. O birey dışı olan kutsalın ilkeselliğini ve önceliğini savunmaktadır.
Yine bu ay okuduğum bir felsefe-düşünce kitabı. Yazarımız Katolik inancına bağlıdır. Eserde Tanrıya bağlılık, ilahı aşk ile ilgili bahsedilenler bizim inancımıza yakın olduğu için isminin böyle çevrilmesini daha uygun görüldüğü yazıyor önsözde. Kitabın içeriğinde de bunu görüyoruz.
Kitap üç bölümden oluşuyor. İlk bölüm kitap ile aynı ismi taşıyan Allah Aşkı Üzerine Düzensiz Düşünceler, ikinci bölüm Joe Basquet'ye Mektup, üçüncü bölüm ise Allah Aşkı ve Mutsuzluk.
50 sayfalık bir kitap,çabuk okunabilir gibi görünüyor ama dili biraz ağır olduğu için tek seferde bitiremedim.Ana fikri etkileyici bir dille aktaran eserdi.
İyi okumalar..
Fikirleri, idealleri, ülküleri uğruna ölen/öldürülen insanlar tarihin her anında var olmuş muhtemelen gelecekte de olacaktırlar. Peki “bir fikir” uğruna ölümü göze almayı güdüleyen şeyler neler? Felsefe ve filozoflar bunun neresindedir? Sokrates savunduğu şeyler için ölüme gözü kapalı giderken ne düşünmüştü? Acaba ölümü söz konusu bile olmasaydı fikirleri bu kadar akılda kalır mıydı? Peki Thomas More? Ya da anlamlı bir yaşam uğruna ölen Hypatia, Giordano Bruno, Jan Palach, Simone Weil belki de ismini bilmediğimiz daha bir çok insan. Kitapta genel olarak bu sorulara cevap bulacak, bu filozofların uğruna ölümü göze aldıkları fikirleri ve hayatlarını tanıyacaksınız. Felsefeyle daha önce hiç ilgilenmemiş bile olsanız kolaylıkla okuyabileceğiniz, dili oldukça akıcı, boğucu terimlerden uzak bir kitap. Aynı zamanda yazar Montaigne, Heidegger, Tolstoy gibi insanların ölüm hakkında düşüncelerini de oldukça sade bir şekilde inceliyor. “Ben felsefe okumalarına bodoslama dalamam anlamayacağımdan korkuyorum” diyenlere tavsiye edilir
Çılgınca mıydı bu, yoksa derin bir anlamı mı vardı? "Simone'un erkeksi giyimi," diyor Du Plessix Gray, "kendisini çirkinleştirerek, olabileceği güzel bir kadının karikatürüne dönüştürme ihtiyacı, sahip olduğu genel değersizlik hissinden kaynaklanan" bir umutsuzluk eylemini yansıtıyordu. Gerçekten de onu okulda görmüş olanlar, kendisini neden bu kadar çirkin göstermeyi seçtiğini merak ediyorlardı.
280 syf.
·
Puan vermedi
Hiç bilmediğimiz, görmediğimiz bir yer hakkında bilgi sahibi olabilmemiz için yapmamız gereken şeyler hemen hemen bellidir. Orada olma amacımıza göre “ düşüncemizde dahil “ bir rota çizebiliriz… Tatil için gitmişsek şayet pekala hoşça vakit geçirmek üzerede ve özellikle de hiç kimsenin bilmediği yerlerin ağırlığında mekanlarla olmak isteriz.
