_İnsanın varlığı sırlarla kuşatılmıştır. Bizim dar bilgimiz ve tecrübemiz sınırsız denizlerde bir küçük adadır sadece.
_Birçok gerçek vardır ki insanın, kendi başından geçip de kafasına dank etmedikçe, bunların tam manalarını anlaması olanaksızdır.
_Bilgelik, aklın yolundan ayrılmayan, yeniliğe açık ve her türlü farklı bakış açılarına karşı
Fakat o azgın bir zorbaydı. Barbar, bilgisiz, duygusuzdu. Aynı zamanda katı ve kaba sözlü, kendini beğenmiş ve üstünlük taslayan biriydi!
Sonra bu sarsılmakta olan tahtın, sallanmakta olan otoritenin elden kaçırılması endişesiyle atılmış bir çığlıktır:
“Bu, bu kentin halkını buradan çıkarabilmek için daha önceden burada tasarladığınız bir
Sistem bireyi nasıl yok eder?
“yaşamın belirlenmiş amaçları var birey için. özellikle de paraya endeksli bir hayat tahayyülü, öncelenen bir durum. iyi bir öğrenci ol, iyi bir çalışan ol, iyi bir memur ol, çok çalış, çok kazan, kendini kurtar. “kendini kurtarmak” mesela bol kazançlı iyi işe sahip olmak anlamında kullanılıyor çoğu zaman, böyle bir dönemde yaşıyoruz çünkü çağımız buna endeksli. senin kendini kurtarmandaki “kendi” ise aslında sistemin sana biçtiği bir öznelik durumu oluyor, kendini değil, sistemi kurtarıyorsun. düzene uyumlanmış birey için ise yaşam genellikle kazançlar üzerine kurulu. kazanılsın da dünyada ne olup bitiyor, kazanırken nelere zarar veriliyor pek bir önemi yok.”
