Modern insan neden bu kadar nevrotik? Çünkü modern insan, ömründe ilk kez insan olmaya başladı. İnsanlığın geçmişi, insanların geçmişi değil.
Şimdiye değin insan, birey halinde değil, hep bir güruh halinde; kolektif topluluklar halinde var oldu. Şu anda ise birey doğuyor; dolayısıyla günümüz insanı nevrotik.
Bu aslında iyiye alamet; insan bilinci
Sayfa 7 - Doğan YayıneviKitabı okuyor
"Aşağılık duygusu tüm yaşamı, özellikle düşünceyi etkiler. Bunu biliyor muydunuz? Kendimize güvenimiz olmadığından bizi ayakta tutacak sağlam, sert bir sistem icat ederiz. Karmaşık olduğunu düşündüğümüzü gereksizce basitleştiren bir sistem. En büyük basitleştirmeyse basit karşıtlıklara dayanır, dünyayı siyah-beyaz görür. Ne söylediğimi anladınız mı? Zihin keskin zıtlıklar kümesi oluşturur: Beyaz-siyah, gün-gece, yukarı-aşağı, kadın-erkek. Bunlar algımızı belirler. Ortası yoktur. Dünya böyle görüldüğünde daha basittir. Zıt kutuplar arasında gezinmek kolaydır, davranış kurallarını kolayca belirlemek mümkündür. Özellikle de belirsizlik lüksünü kendine saklayarak başkasını değerlendirmek kolaydır. Bu düşünce her türlü belirsizlikten korur - kes at, her şey açık, ya böyle ya da şöyle, üçüncü çıkış yok. Aristoteles -altın buzağı."
Bir ses nasıl tarif edilir? Güzel ya da çirkin, yeter mi? Oysa siyah ile beyaz arasında ne çok renk, sesi tarif etmek için ne çok kelime vardı. Sakin mi telâşlı mı, billûr gibi akıyor mu yoksa buğulu, çapaklı mı? İşveli mi bu ses yoksa güzelliği masumiyetinden mi? Hepsi sesten belliydi. Bir kadın sesinden tanınırdı bir erkek sesiyle bilinirdi. Rüzgâr sesiyle eser, volkan gürültüsüyle patlar, mızrak sesiyle çarpardı. Kan sesli akar, ateş sesli yanardı. Gözyaşı sessizce aksa da öfke, neşe, ayin, nefret, aşk sesliydi. Ama yine de sesin geldiği yeri gözlerimizle ararız. O zaman yazıcı köle gördü Hanımefendi Sabina'yı.
Sayfa 150 - Timaş Yayınları
