Ayvayı yedikk
Etrafınızda ne kadar çok insan olursa olsun, birinin yokluğu en farkedilir olanıysa, ayvayı yemiş oluyordunuz muhtemelen.
Bir zamanlar yüreğinizi hoplatan birine yıllar sonra baktığınızda bomboş hissetmek çok korkunçtu.
Üzerine şehir devrileni, yıkık dökük bir binanın sarsıntısı ürkütmez...
Geçmişe takılan geleceği kendi elleriyle berbat eder.
Çünkü büyürken öğrenenler yaşamayı, büyüdüklerinde yaşama isteklerini kaybediyorlar. Belki bildikleri bir şey vardır.
Travmalarının sessizleştirdiği çocukların, yaşıtlarına göre olgun olduğunun söylendiği bir dönem, yüzüne söylenmemiş olsa bile etrafındaki gürültünün ruhunu parçalamasına izin vermeye başladığı dönem...
Düşersem kalktığımda yola yürüyerek değil, koşarak devam ederim.
Hayatın bana öğrettiği, öğrenmek zorunda bırakıldığım birkaç şeyden biriydi bu.
"Uygarlık uyuşturucudur, alkoldür, savaş makineleridir, fuhuştur, makineler ve makine köleleridir, düşük ücretlerdir, kötü yiyeceklerdir, kötü zevklerdir, hapishanelerdir, ıslahevleridir, tımarhanelerdir, boşanmadır, sapkınlıktır, vahşi sporlardır, intiharlardır, çocuk katletmektir, sinemadır, şarlatanlıktır, demagojidir, Grevler, lokavtlar, devrimler, darbeler, sömürgeleştirme, elektrikli sandalyeler, giyotinler, sabotaj, sel baskını, kıtlık, hastalık, gangsterler, para baronları, at yarışı, defileler, kaniş köpekleri, köpek köpekleri, Siyam kedileri, prezervatif, pekari, frengi, bel soğukluğu , delilik, nevrozlar vb. vb."
Henry Miller
Bugün bu memlekette kibar yer yok, sevgilim, düşmanlara ırzlarını satanlar var. Biz de onların içine girecek değiliz. Sen olup bitenleri bilmiyorsun. Beni dinle ruhum, palavranın hiçbir çeşidinden hazzetmediğimi bilirsin! Sözlerimi sakın yanlış anlama! Bir vatan kaybetmek üzereyiz. Bu felakette öncelikle bizim gibi yaşayanların büyük suçluluğu var. Biz, bu toprakların ni metlerinden bol bol yararlanmışız! Sonra, bizi bolluk, zenginlik, sefihlik içinde yaşatanlara, bu uğurda asırlardır perişanlık çe kenlere karşı hiçbir zaman vazifemizi yapmamışız. Bir vatan kaybediyoruz, karıcığım, bunun anlamını kavrayamadığına eminim. lnşallah, kavramana da meydan kalmaz. Ben Hindistan'ı, Siyam'ı, Mısır'ı, yani sömürgeleri hep dolaştım. Oralarda, yabancı üniformasiyle dolu, salonları, sarayları gördüm. lngiltere'de tanıdığımız subaylardan hiçbirisi, sömürgelerinde gördüklerime benzemiyordu. Londra'da insan olan bir binbaşı, Hindistan'da hayvan haline gelmişti. Bugün, lstanbul'da, seni bunlardan birisiyle konuşurken görmeye bile katlanamam. Biz burada kalaca ğız, karıcığım, bu kırmızı yün kazağınızla siz burada oturacaksı nız. Sonuna kadar boğuşulacak. .. Zafer kazanılacak. .. Kılığımızı, kıyafetimizi o zaman düşünürüz.
Bazı masalların kahramanları olmaz.
Zaten her insan bir masalın içinde yaşamaz.
Ve hiçbir masalın sonu iyi bitmez aslında.
Çünkü masallar çocuklara anlatıldığında,büyükler sonlarını yeniden yazmışlardır.
Keşke etmeselerdi.
Keşke çocuklar görselerdi o yaşta, karanlıkta gizlenen canavarları.
Hiçbir iyi şey, sonsuza dek sürmez.
