Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
Bizler toplum olarak ne kadar iyi kitap okuyucuları olsak da ön söz okuma alışkanlığımız pek yoktur. Ama sizden ricam bu kitabı okumaya karar verirseniz açıp ön sözünü okuyun. Orada okuma, okutma aşkıyla yanan bir eğitim neferinin samimi cümlelerini bulacaksınız. Öyle ki bu aşk sayın Oğuzhan Saygılı hocama kitap yazdırmış.
Bazı cümleleri okurken
Kitabı bir katilin hikayesi olarak okursanız oldukça güzel bulacaginizdan eminim. Çünkü pek çok polisiye roman okumuş biri olarak söyleyebilirim ki polisiye romanlar genellikle polis dedektif yada konuya bir şekilde dahil olmuş biri tarafından anlatılıyor. Bu da sizde acaba hangisi yaptı, acaba sıradaki kim diye merak uyandırıyor. Sonunda katili ogrenince hadi be diyorsunuz. Bence burda farklı bir anlatım farklı bir konu var. Başka meraklar ve heyecanlar var. Katilin kendi içinde kendini nasıl akladigini öldürülen insanların aslında şu ya da bu şekillerde böyle bir ölümü neden hakettiklerini yani kısacasi zihni bozuk bir insanın kendi değerlerine göre yanlış olan hayatlara son verebilme hakkını kendinde nasıl bulduğunu anlatıyor. Gerçek hayatta yaşanılan 'birini öldürecektim apartman girişinde selam verdi bende onu öldürdüm' diyen adamın düşünce şekli budur belkide bilemiyorum.. Aslında çok acı olan gerçekleri annesiyle olan garip diyaloglar ve olaylarla biraz da gulumseterek okutturan değişik ama bence tavsiye edilebilir güzel bir kitap.
Bu arada bazi yerlerde kendinizi katile üzülürken yada sempati duyarken içten içe keşke yakalanmasa derken bulabilirsiniz dikkat!! İkincisi de umarım böyledir..
Demir Ökçe...
"Eğer 20 yaşında iken komünist değilseniz kalbiniz yok demektir; 40 yaşınıza geldiğinizde hala komünist iseniz, kafanız yok demektir." Bernard Shaw'un bu sözü, kitap için söylenebilecek herşeyi özetliyor sanırım.
Yukarıdaki paragrafı biraz açmam gerekecek farkındayım. Başlıyorum:
Kitap, tarihteki ilk distopyalardan biri.
(Hatta H.G.
Dostocum yapmış yine yapacağını. Kitabı elime aldım bir heyecan bir heyecan, çok hızlı bir giriş yaptı. Fakat sonra birden karamsarlaştı, ilerledim büyük bir heyecanla ve sonra birden pat diye bitti. Şaşırdım. Bu karmaşa ile nasıl bittin yahu. :)
Yıllar önce yazmış bunu Dostoyevski. Psikanalizin en güzel ve en ilginç örneklerinden biri. Ve her insanın içinde bir 'öteki' vardır. Ve bu öteki hep sizinle, sizin icinizde, sizden biri. Bu kitabı okuyup insanın içinde farklı bir 'ben' kavramını zaman zaman ortaya çıkartarak o ben ile yaşama istegi ile karşılaşıyorsunuz. V ben kitabı okuyup bitirince aklıma yunus Emre'nin;
"Beni bende demen bende değilim
Bir ben vardır bende benden içeri."
mısraları geldi. :)
Sevgili kahramanımız Golyadkin, kendi içinde öyle bocalamalardan geciyor ki, bir an neler olduğunu idrak edemiyorsunuz sizde onunla beraber. Şizofren diye düşündüm ama hiç farklı iki karakteri aynı bedende yaşamak isteyip yaşayamayan bi kahraman olabileceğini düşünmedim. Sanırım hepimizin içinde yaşamak isteyip aslında yasayamadigimiz yanlarımızı barındıran bir ben var. Ve bu öteki ben, sizin daima arkadaşınız daima düşmanınız. Öteki 'nin hangisi olduğuna karar vermek ise sizin elinizde... Keyifli okumalar...
520 syf.
·
Puan vermedi
Birinci vazifen,
Bu kitabı oku! Oku ki tarihine yön veren bu muhteşem, insanüstü dehaya sahip insanı daha iyi tanı.
İkinci vazifen,
Bu kitabı okuttur. Okut ki sayende birçok Vatansever daha doğru kararlar verebilsin bu Adam gibi Adam için. Peki kim bu ADAM? Elbette MUSTAFA KEMAL ATATÜRK...
O'nun hakkında bir sürü şey yazıldı,
5 yaşındaki küçük dev adam Alper Kamu :)
İlk önce bu kitapla ilgili şunu söylemek isterim ki sondaki mektup gerçekten üzdü beni. :(
Alper Canıgüz ile bir arkadaşım vasıtasıyla tanıştım ve iyi kide tanıştırmış beni :) Anlatım ve yazarın okuyucuyla olan iletişimi çok samimi. Bu samimiyet ve doğallık sizde kitap okumak değil de o çocuklarla misket, gazoz kapağı oynuyor hissi veriyor, tabi
Bu kitaba ne diye inceleme yapıyorum ki? Bu kitaba inceleme yapmak bana mı düştü? Ben ne anladımki ne anlatayım? Kitabın adı zaten "Cahil Hoca" olduğundan 'bilmediğimi öğretebilirim' felsefesiyle yazmaya başlıyorum.
Okurken, kitap hakkında söylemek istediğim çok fazla şey vardı. Ancak kitap bittikten sonra bir dinginlik geldi. Ve ne
