Hepimiz bir tanrıya dua ederiz, ama olan şeyin adı yoktur. Bir yaz sabahı boğulan çocuk, ne bilir tanrılar hakkında? Dua etmek ne işine yarar?
İnsan ruhu hakkında Marstan daha az şey biliyoruz.
Albert Einstein dine gönülden bağlı olduğunu söylemişti, ama dindarlığı da kendisi gibi sıradışıydı. Din ile bilim arasındaki ilişki hakkında yazdığı çeşitli makalelerinde alışılmadık dini görüşlerini açıklıkla ifade etmişti. Ayrıca Tanrı, ibadet ve din hakkındaki fikirlerini merak eden birkaç hayranına ve arkadaşlarına gönderdiği mektuplarda da dini inançlarını tartışan Einstein’ın kendine özgü ve bazen renkli cevapları çoğu zaman bağlamından koparılarak alıntılanır. Tanrı’ya sıkça yaptığı göndermelerde beyanatları bazen bu ya da şu dini görüş lehine yanlış yorumlanır. Ne var ki Einstein neye inandığı ve Tanrısı’nın kim olduğu konusunda gayet açık ve güçlü duygulara sahipti.
ANADOLU MEKTEBİ YAZARLARI
Anadolu Mektebi yazarları; yerli, milli, manevi ve evrensel insani değerlere sahip olan, bu değerler temelinde hayatlar sürüp toplumumuza bu değerleri telkin eden yazarlardan seçilmiştir.
YAZAR LİSTESİ
1. Mustafa Kutlu
2. Tarık Buğra
3. Cengiz Aytmatov
4. Samiha Ayverdi
5. Ahmet Hamdi Tanpınar
6. Cengiz
ibnu'l-Arabî’nin felsefe anlayışı insan ve varlık görüşünün bir yansımasıdır. İbnu’l-Arabî insanın samimiyetine inanır. İnsanın hakikat arayışının başarısız kalamayacağını söyler. İnsan hakikati ararken pasif bir şeyi aradığını düşünür. Ancak hakikat Hakk ise iş değişir: Bize kendini bildirmek isteyen bizzat Hakk'tır. İlk hatırlamamız gereken bu. Yani biz, bilinmek isteyen bir Allah’ı arıyoruz. Kendini göstermek ve tanıtmak isteyen Allah anlayışına inanmak bizim eşyaya bakışımızı değiştirir.
Her insan hakikat hakkında eksik de olsa bir bilgi elde eder. Çünkü Allah herkese şahdamarından daha yakındır. İnsanın Allah’a inanıp inanmaması bunu değiştirmez. Bunu hiç unutmamak lazım. Bu çok Önemli bir düşüncedir. Benim kanaatime göre İslam’ın evrensellik düşüncesinin bir yansımasıdır bu tavır.
İbnu’l-Arabî aklın yetersizliğini bize anlatır. Akıl en önemli bilgi imkânımız olsa bile, vahiy ile ikmâl edilmeden bizi tatmin edemez. Bu nokta genellikle yanlış anlaşılır ve sufilerin akıl karşıtlığını savundukları düşünülür. Kesinlikle böyle bir şey söz konusu değildir. Tasavvuf için herhangi bir şekilde akıl karşıtlığı ifadesini kullanmak doğru değildir. Doğru tabir aklın yetersizliğini savunmaktır. Zaten felsefe de bunu kabul eder.
Tasavvuf hiç kuşkusuz bir din ilmidir; en azmdan hicri ikinci asrın sonlarında yaygınlaşan hareket başta çok istekli olmadığı halde daha sonra birtakım iç ve dış nedenlerle din bilimi haline gelmek zorunda kalmıştı. ’Zorunda kalmıştır' dedik, çünkü ilk başta tasavvuf bu hususta pek gönüllü değildi. Zaten ortalıkta gereğinden fazla ’bilgi' vardı ve bilim adamlan çoktu.
Burada yapılması gereken şey, yeni bir bilim ihdas etmek ve alimlerin sayısını çoğaltmak değil, bilgi anlayışını değiştirmek olmahydı. Sufiler de tam olarak bunu yapmak istedi: bilgi anlayışını değiştirmek ve ’alim' tipini baştaki ilk tarife döndürmek istediler. Bu nedenle tasavvuf kendisini bir 'öze dönüş' hareketi olarak gördü. Bu nedenle ’arzulu değildi' dedik; fakat çeşitli nedenlerle böyle zorunluluk ortaya çıktı.
Özellikle Haris b. Esed el-Muhasibi, Cüneyd-i Bağdadi ve bu gelenekten doğrudan ve dolaylı etkilenmiş isimler öncülüğünde 'sünni tasavvuf’ anlayışı ortaya çıktı. Sünni tasavvuf anlayışı tasavvufu bir din bilimi haline getirmek iddiasıyla gelişmişti. Çağımızda tasavvuftan söz ederken önce şu noktayı akılda tutmak gerekir: hakkında konuştuğumuz şey bir din bilimidir!
’Din bilimi’ ne demektir? ’Din bilimi’ her şeyden önce bilgi kaynağının naslar olması demektir. Bir şeyin 'din bilimi' sayılabilmesinin olmazsa olmazı budur; bilginin nastan ’istinbat’ edilmesi şarttır. Kur’an ve Sünnet’e dayalı olmayan bir din biliminden söz edemeyiz.