Bir bulut dalgası dolandı boynuma,
Göğün çatısı kapandı o an gün ışığına,
Çekti gece mai siyah örtüsünü,
Ayakları açık kaldı serkeş yıldızların.
Beyaz yoruldu bu ıssızlıkta
Yenildi siyaha kapattı gözlerini
Koşmaktan yorgun düştü yüreği
Bir alev yığını ki İbrahim'in ateşi.
Zaman koşuyor karanlık kuyularda
Etrafı sükûnet çemberi.
Tarumar
LÜTFEN BENDEN ÖTE DURMAYINIZ
Yağmur yağacağınaverdi,
Yine İstanbul'un geceye küs bir gününde.
Kim kimin kalbini kırdı bilmem ama,
Bu kasvetli hava bedenime kısa.
Hani o barış elçileri vardı,
Onlarında kanadı kırık artık.
Ben yine güleceğime verdim her şeyimi,
İstanbul'da yine o meşhur kaoslar başladığında,
Aşka da geç kaldım.
Nasibi yanlışlıkla çöpe attım,
Deliye
Kelimelerin çağrışımıyla
Bir daha hiç dönemeyeceğim yerin
Ardı sıra yola koyulduğumda
Söz ver bana
Yağmuru
Nehri
Ağaçları unutmayacağını
Ormandaki kulübede
Nazım Hikmet Ran
Ey, benim iyimser hâllerim,
Çabuk aldanışlarım,
Hep inanışlarım,
Alttan alışlarım,
Hatayı hep kendimde buluşlarım,
Değmeyecekleri kafaya takışlarım,
Yoktan yere akıp giden göz yaşlarım,
Herkesi insan yerine koyuşlarım,
Hepinize elveda...
Ben artık kimsenin,
Hiç kimsesi olmayacağım.
Birkaç sözcüğün enkazı altındayım yine,
Nasıl yaktı beni ince bir dal bile etmeyecek şu cümle!
Bilmezdim söylenen değil söyleyen acıtırdı
Ben söz verdim diye mi ağlamadım;
Yoksa artık yorulmuş muydu yaşlarım?
Ve keşke, keşke
Rüzgar kuruyan yaprakları götürdüğü gibi,
Beni de götürseydi
Ama ben gider miydim ki yerimden?
Hayır.
Beni bana bağlayan
Vazgeçiyorum
Sürekli sevilme isteğiyle çıktığım her yol da başım eğik, kalbim kırık ve göz yaşlarım ile geri döndüm. Ne zaman ben artık iyileştim dersem kırıldığım yerden tekrar tekrar sol yanım yaralanıp kanıyor. Anla artık kimse senin onlara saf duygularınla yaklaştığın gibi kimse sana yaklaşmayacak anla artık yoksa kırılacak bir yerin dahi kalmayacak artık rahatlamak için ağlamak istesen dahi ağlayamayacaksın gözlerinde ki yaşlar bile dile gelecek ben gözlerine acıyorum ben artık akmaktan yoruldum diyecek. O sırada sol yanın konuşacak bana hiç mi acımıyorsun ben artık kırılmaktan ve kanamaktan yoruldum ne olur yalnız kalarak olgunlaşmayı ve bu sürede beni iyileştirmeyi öğren çünkü senin gibi kimse ne sana yaklaşmayacak ne de senin gibi sevmeyi bilecek ne olur kendine dön iyileşme zamanı çünkü iyileştikçe güçleneceksin iyileştikçe yaraların kapanacak evet artık hem kendine hem de bize acı! Merhametini ve sevgini bu sefer bizim ve kendin için kullan çünkü buna en çok ihtiyacı olan bizleriz, söz veriyorum sen ve biz iyileştiğimizde her şey daha güzel olacak, der SOL YANIN....