Sabitlenmiş gönderi
“Ben daha çok kendi içimde yaşayan bir insanım... Bunun için size nazaran birkaç misli daha fazla yaşamış sayılırım.”
Sayfa 191Kitabı okudu
Sözlerin miydi beni bu denli yaralayan yoksa gözlerin mi? Karanlık bir kuyuda gibi hissettiren bu düşünceye kapılmıştım çoktandır. Yüzleşme denilen kelimenin bu kadar ağır olacağına hiç düşünmemiştim. Tüm vücudum ağırlıklar karşısında küçülürcesine eziyet çekiyordu. Gözyaşlarım denizin dalgalarından daha tuzlu ve hızlıydı.
“Benden sonra ikide bir birilerini sevdi durdu. Ben kimseyi sevemedim.”
Okur Takip Önerileri
Bulutun gözyaşları tükendi,papatya ruhunu teslim etti.
Uykuların karanlığa karışıp uyutmadığı bir gece.
Sadece dalgaların sesiyle saçımın okşanmasına ihtiyacım var.
İçimde bir yerlerde yanan hislerimin külü etrafa uçuşmaya başlamıştı.Her uçuşmaya başladığında kalbimin alaz alaz sızladığını iliklerime kadar hissedebiliyordum.Hala hissizleşmemenin verdiği ağırlıkla gözümden yaşlar ağır ağır akmaya devam ediyordu.
“Artık yapamıyorum. Galiba uyuyamayacak kadar yorgunum.”
“Bütün yollar aynı noktada son bulur,sevgili Gladys.”
“Nedir o?”
“Düş kırıklığı.”
Bekleyen her şey bir gün solar ve ölür.
Bu bir papatya da olabilir
veyahut bir umut da
Sabahattin Ali