Posta Kutusundaki Mızıka; ne güzel bir mektuptur, serzeniştir, özlemdir.. Ve dahasıdır elbette.. Her satırın altı çizilmeliymiş gibi ve an olur ki satırlar arasında kaybolanın 'iste burdayım, ara bul beni' demesi gibi.. Ruha şifa sebebi olanlardan yani..
Son kelâm şunu da eklemeliyim ki, bu kitabı 'bu kitap' yapan aşağıya bırakacağım satırlardır bence..
"Bu sabah kuş sesleriyle uyandım.
Ne güzel degil mi? Hayır, güzel degil!
Açık penceremden ok gibi dalıp yastığıma saplanan karga sesleriydi. Kuş sesleri dediğimde aklına asla karganın gelmediğini biliyorum.
Bu, karganın da bi kuş türü olduğunu bilmeyişinden değil, karganın türünün en önemli özelliği olan güzel bir ötüşten mahrum oluşundan elbette.
Yüzümü yıkarken,acaba diyordum, acaba türümüzün en önemli özelliklerini taşıyor muyuz?
Hareketlerimiz ve sözlerimiz nerelere saplanıyor?
Acaba İNSAN denince hatırlanıyor muyuz?..."
Anlayarak okuyalım yeter bize..
Keyifli okumalar..
