Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
UZUN İHSAN EFENDİ'Yİ ÖZLEMİŞİZ!
Uzun İhsan Efendi'nin yıllar sonra kaleme aldığı son kitabı Tiamat. 156 sayfalık kısa bir kitap olmasına rağmen denizcilik terimlerinin fazlalığı sebebiyle özellikle başlangıçta sözlük kullanımı gerektiren, zor ve yoğun bir kitap. Yoğun diyorum çünkü yazarın araya sıkıştırdığı semboller ve alegoriler sayfalar ilerledikçe ancak fark ediliyor. Yazarın daha önceki eserlerinde olduğu gibi Osmanlıca hakimiyetine ve büyülü üslubuna diyecek söz yok. Önceki eserlerinden Amat ile bir bağlantısı olabilir mi diye düşündüm fakat her iki kitabın denizde geçmesi haricinde herhangi bir bağıntısını göremedim. Kitabı okumadan evvel Tiamat kavramının Babil mitolojisinde kaos Tanrıçası olduğunu öğrendim. Hikâyeden kısaca bahsedecek olursam kitap; 1915'te bir denizaltında Osmanlı mürettebatının, batık bir İngiliz gemisinde bir sanduka bulması ve sandukanın denizaltına taşınmasıyla beliren doğaüstü olayları konu alıyor. Kitap yaklaşık 40 - 50 sayfa uzun olay betimlemeleri şeklinde ilerlerken sandukanın ortaya çıkışı ile soluksuz takip edilecek fantastik bir gerilim filmi kıvamında devam ediyor. Kitap bittiğinde bende yarım kalmışlık hissi yaratmasına rağmen keyifle okuduğumu söyleyebilirim. Ayrıca mitolojik, dini ve bilimsel pek çok kavramdan ötürü farklı araştırmalara kapı aralamaya itmesi nedeniyle ilerde tekrar okumak isteyeceğim bir kitap oldu. Tavsiye eder miyim? İhsan Oktay Anar'ı severek okuyanların Puslu Kıtalar Atlası kadar olmasa da beğeneceğini düşünüyorum.
Duyu bütünleme son yılların parlayan konularından biri kitap da konuyu derinlemesine ele almış diyebiliriz.
Dili anlattığı konulara kıyasla Latinceden ya da tıp terminolojisinden sıyrılmış yalın ve anlaşılabilir yine de kitabın sonuna bir sözlük eklenerek okuyucunun işi kolaylaştırılmış.
Dizaynı çocuğun gelişiminden başlayıp önce olması
Beraverde
Pınar Halka ~~ Beraverde
.
🪔Ruh eşi diye birsey var şu hayatta, basta âşık olur, sonra sevdiğini sanırsınız bunlar hep sanmaktır. Oysa gerçekler yaşayarak öğrenilir.
.
Beraverde seçkin olma vasfı sözlük anlamı. Evet karakterimiz Mustafa. Elif ve Mustafa'nın oğlu. Köy yerinde doğup ablasının yanına küçük yaşta şehre gönderilir, okusun adam
Kitap Adı: Bir Kuzey Macerası
Yazar: Jack London
Çeviren: Levent Cinemre
Sayfa Sayısı: 51
Konusu: Evlendiği gün karısı kaçırılan bir adamın eşine tekrar kavuşmak için çıktığı uzun yolculuğu anlatıyor.
Uzun zaman önce okuduğum için kişi özelliklerini ve yerleri tam hatırlamıyorum.
Anlatıcı ve Anlatım: Birinci kişi ağzından anlatılmaktadır. Bazı kısımlar hariç anlaşılabilir bir dile sahip.
Kişisel Değerlendirmem: Okumaya başladığımda ilk 15-20 sayfadan hiçbir şey anlamamıştım. Muhtemelen siz de öyle olacaksınız ama kitabı bitirdikten sonra ilk 15 sayfayı tekrar okursanız her şey yerine oturacak.
Çeviriden mi kaynaklanıyor, bilmiyorum ama bazı cümleler çok karmaşık. Ne dediğini anlayamadığım ve bu yüzden tekrar tekrar okuduğum yerler olmuştu. Konu bakımından güzel bir kitap ama böyle bir sonu asla beklemiyordum. Bence okuyan herkes biraz da olsa şaşırmıştır.
Eserin içeriğinden ayrı olarak, hoşlanmadığım tek şey bilinmeyen kelimelerin sayfa altına not şeklinde yer alması yerine kitabın sonunda sözlük şeklinde olmasıydı. Çok fazla özel isim veya bilinmesi gereken kelime vardı ve sürekli kitabın arkasına bakmak zorunda kaldım.
Patroklos kitabın sonunda şöyle der.
“Ben hatıralardan ibaretim.”
Akhilleus ve Patroklos’un birbirine sevgisi, aşkı narin ve güzel bir dille anlatılmış. Yunan mitolojisi ve kahramanlarına karşı az da olsa bir bilgim vardı ama zaten kitabın sonunda teşekkür kısmından sonra kim kimdir kimin soyundandır açıklayan kısa bir sözlük var zaten. O yüzden ben yeterince şey bilmiyorum Yunan mitolojisi hakkında diye düşünüp bu şaheseri okumaktan kaçınmayın lütfen.
Kitap Protoklos’un hatıraları olarak yazılmış. İnsanın kendini keşfetmesinden de bahsediyor, sevip sevilmenin nasıl olduğundan, kaybetmenin acısından da bahsediyor, fedakarlıktan da. Yani tarihte yer alıp almadıklarından emin olmadığımız iki an karakterin üzerinden kısmen bizim hikayemizi de anlatıyor. Herkesin kendinden mutlaka bir parça bulabileceği bu kitapta, kendinizi kimin yerine koyacağınızı şaşırdığınız oluyor bazen. Bazen de “Ben asla böyle yapmazdım.” diyip de iki cümle sonra “Ben de sanırım böyle yaparmışım.” diyorsunuz.
Yazarın kitabı tamamlayıp bugünkü haline getirmesi 10 yılını almış. Çok büyük emek ve karşılığını da almış olarak görüyorum. Kusursuz.
Başlarken yanınıza sözlük alın çünkü denizcilik terimleri ve değerli taş isimleri bilinmezliğiyle karşı karşıya kalacaksınız
“Fable” için kısaca, ne romanı diye sorsalar bir başkaldırı, bir azim romanı derim. Fantastik roman değil bile derim, ki bu benim için daha güzel oldu.
Azim konulu olması, pasif kişiliktekileri rahatsız edebilir ya da onlara ışık olabilir, berden bakarlarsa artık.
“Yapma” denen her şeyi yapan, tüm yasakları çiğnemeyi seven benim için güzel bir okumaydı.Bazı soruların cevaplarını doğru tahmin etsem de şaşkınlıkla öğrendiklerim daha çoktu.
#konusu
Jeval adasına terk edilen Fable, deniz altından değerli madenleri çıkarmayı ve bir şekilde hayatta kalmayı öğrenmiş bir genç kızdır. Babası Saint, dört yıl önce onu- annesini kaybettikleri bir fırtına sonrası -bu adada, dirseğinden bileğine kadar hançeriyle yaralayarak ölüme terk etmiştir. Fable yıllardır babasını bulup, bunu ona sorma isteğiyle yaşıyordur. Yeterli parayı biriktirdiğinde onu babasına götürecek gemiyi bulur. West’in gemisi Marigold!
Bir baba kızını neden ölüme terk eder ?
Gemi mürettebatı Fable’yi neden istemiyordur?
Okurken onlarla birlikte gibiydim.
Devam kitabını merak ettirecek bir yarı finalle bitti.
