‘Çünkü ben hissettiğim ve hiçbir zaman ona sözünü etmeye cesaret edemediğim bütün o sıradışı aşkı o resme yansıttım. Onun bundan hiç haberi yok. Hiçbir zaman da olmayacak’
...ezilmiş bir çiçekten yitip gitmiş baharının mis kokulu mucizesi nasıl anlaşılmazsa, Madame de Prie’nin tarih olmuş yazgısının tutkulu coşkusu da sezilmiyordu bu satırlardan.
Sayfa 48
‘Nasıl ölüneceğini bugün hala bilmeyecek miydim? Ölüm içime girdi zaten, yarından sonra her şey bitmiş olacak.’
Sayfa 41
Okur Takip Önerileri
Acı içinde geçirdiği o haftalardan sonra ilk kez,yaşamının onca zaman özü olan o hoş hayranlık dalgasının çağıltılarla yükselerek kendisine doğru geldiğini hissetti ve içinde muhteşem bir duygu patlaması oldu;efkarlı bir hazla karışık tatlı bir hüzün,taşkınlığını yitirip tekrar tekrar yüce bir mutluluk haline dönüşen bir pişmanlıktı bu.
Sayfa 39