Betimlemesi fazla olan kitapları nedense sevemem ancak bu kitap sizi bambaşka bir evrene sokuyor ve dünya gerçekten böyle yaşanır mı sorusunu karakterlerle birlikte kendinize soruyorsunuz. Her şey iyi hoş ancak bir noktadan sonra hikayenin sonunu merak ediyorsunuz ölecekler mi yoksa görecekler mi? Güneşe uzun süre baktığınız olmuştur güneşten gözlerinizi ayırdığınızda ise her yer bembeyaz görünür karakterlerde sanırım bunu yaşadılar. Karantinadan çıktıktan sonra her şey ama her şey bence gereksizdi şu yazarı da ekleyeyim şu kilise aa köpek olmadan vicdan azabı olmaz yarı çıplak kadınımın üzerine yağmur eklemeliyim. Kitapla bağlantı kurmak adına bir stand-up gösterisinde sahnedeki adam şöyle diyordu: “Arkadaşlar gösteri nasıl başladıysa öyle bitecek, alkışla başladık alkışla bitecek.” Bu kitap kelimenin tam anlamıyla öyleydi. Ben şunlara katılmıyorum rezalet çektik, aç kaldık, insanların ağzından yiyeceklerini çaldık diyerek bu insanlar yaşamlarına devam etmeyecek. Hayat boşluk tanımaz,bugün günümüzün salgını Covid için herkes evinde oturuyorken sokağa çıkma yasaklarını ihlal eden insanlara kızdığınız günle bugün aynı kızgınlıkla mı bakıyorsunuz ?