yeter ki bir insan ol ve hayatta ol. tek istediğim bu. gerisi katliam... sonra da kim ne isterse söylesin, kim ne isterse yazsın! yazarak varacakları tek yer, sayfanın sonu. hepsi bu.
Sayfa 204Kitabı okudu
Şimdi anlıyorum, kişi güzelliğini yitirince ne olursa olsun her şeyini yitirmiş oluyor.

meğer kendisini kırk altı yaşında ihtiyarlaşmış gözüyle bakılan hasta salahattin bey, bu evi ne kadar çok dolduruyormuş? dört odalı ahşap bina sanki birdenbire tamamen boşalıvermişti.
Okur Takip Önerileri
hayatin sonu bile hayatin sonu gibi degildir! cunku sen olursun, baskalari yasar.
ne istediğini bilmemek insana verilmiş en yırtıcı işkence türlerindendir
ve güneş doğar, her şekilde. her gün, her sabah güneş doğar, bir şekilde. her gecenin sonunda hava aydınlanır, istisnasız her sabah, yağmurlar diner, kar durur, hava ısınır ve verilen her nefesin yenisi alınır. bir şeyler olur, bir şeyler hissederiz, hepsi geçer. geçmez dersin geçer, bitmez dersin biter.
Sayfa 239Kitabı okudu
"sevgili hayatım, beni nereye götürüyorsun bilmiyorum ama düştüm peşine gidiyorum. umarım güzel bir yere götürüyorsundur, yoksa bozuşuruz..."
Sayfa 221Kitabı okudu
nefretimi bu dünyadan çıkarınca geriye ne kaldığını bulabilsem bitecekti bütün hikaye
hayat seni öyle bir noktaya getirir ki kendini sevdiklerinle savaşırken ve nefret ettiklerinle sevişirken bulursun. üzülürsün. pişman olursun. sonra biraz daha zaman geçer ve tersinin bu dünyada işlemediğini anlarsın.
Ne yazık! Dünyada sadece tek bir varlığı sevmek, onu bütün kalbiyle sevmek ve karşınızda durup size bakar, cevap verir, konuşurken, sizi tanımadığını fark etmek! Sadece onun tesellisine ihtiyaç duymak ve bunu yapması gerektiğinden habersiz olan tek kişi olduğunu anlamak!
insan içinde bulunduğu umutsuz koşullarda bazen bir zinciri bir saç teliyle koparabileceğini sanır.
Şu dünya, sevgi denen şeyi kimsenin şiddetin en adi ve aşağılık biçimlerinden ayırt edemediği kadar kötü bir yer olabilir mi?
sonumuzun aynı dalga üzerinde olmaması, ikimizin aynı okyanusun bir parçası olmadığımız anlamına gelmiyordu.
Ölüm hükmü giyen bir adam cellatın elinden kurtulamayacağını bildiği halde çırpınıyor, debeleniyordu. Mücadele için harcadığı bütün çabaya rağmen ona dehşet veren sona her an yaklaşmakta olduğunu hissediyordu.
o anda başkalarını umursamamın ne kadar aptalca olduğu yüzüme tokat gibi indi. yanlış şeyler hakkında endişelendiğim için vaktimi boşa harcamış, eğlenceyi kaçırmıştım.
