Şimdi kavak ağaçları görünüyor,
Penceresinden,
Kanal boyunca.
Gündüzleri yağmur yağıyor;
Ay doğuyor geceleri
Ve pazar kuruluyor,karşı meydanda.
Onunsa daima;
Yol mu,para mı,mektup mu;
Bir düşündüğü var.
Bizim için hüküm hep aynıdır.Kısa bir hükümdür:beklediğimiz ve inanamadığımız bir hüküm.Yalnız bizim için çıkarıldığını sandığımız, oysa sayısız kopyası olan ve ayrıntılara inmeyen bir hüküm.Biraz para verilince,biraz tatlı davranınca yumuşayan ve gene de aslında hiçbir biçiminin bizim için önemi olmadığını bildiğimiz bir hüküm.
Ne yaparsam yapayım hep orada,kurşundan bir külçeyi andıran,zihnimdeki her şeyi kovalayan,başımı çevirdiğimde ya da gözlerimi kapadığımda beni buz kesmiş elleriyle sarsan bu katlanılamaz düşünce hep yanı başımda,hep karşımda.