Ne kadın eski kadındı ne de adam eski adam...
"Her şey eskisi gibi, yalnızca biz öyle değiliz."
"Her şey eskisi gibi,sadece biz değiliz,biz değiliz!"
"İnsanlar yaşlanıyor ama değişmiyor."
Issız eski parkta karlar içinde,
Arıyor geçmişini iki gölge...
#Verlaine
Sayfa 51Kitabı okudu
Dokuz yıl oldu ve sesinin tek bir tonu değişmemiş...
onları o kadar çok okudu ki, çoğunu kelimesi kelimesine ezberledi. kimi mektuplar katlandıkları yerlerinden soldu, kimi kelimeler öpücüklerle ve gözyaşlarıyla silindi. yakınında hiç kimsenin durmadığından emin olduğu anlarda en çok hoşuna giden mektupları eline aldı ve kadının sesini taklit etmeye çalışarak satır satır yüksek sesle okudu, çok uzaklardaki o insanı bir an için de olsa yanında hissetti. bazı geceler en son okuduğu mektupta bir kelimeyi unuttuğunu fark edip yatağından çıktı ve ışığı yakıp satırlar arasında onu aradı.
""Tam beş saat, güneş doğana kadar, sonu gelmeyen bir mektup yazdı.""
"Geçmişlerini arayan, artık gerçek olmayan o zamanlara içi boş sorular yönelten bu gölgeler kendileri değil miydi?"
Sayfa 66 - Koridor YayıncılıkKitabı okudu
- "Zaman nerede kaldı?"
- "Zaman içimizde."
Sayfa 50 - Koridor YayıncılıkKitabı okudu
Özgürlüğünü istemeden sattığını nereden biliyordu ve neden daha ağzından çıkan ilk sözle birlikte yarasına, varlığının en hassas noktasına, özgürlüğünü kaybedip katlanılan, kiralanan, ücretle tutulan birisi olma korkusuna parmak basmıştı?
Sayfa 15 - Koridor YayıncılıkKitabı okudu
Klasik 
Stefan Zweig əsərlərindən biri amma biraz daha bəsit sanki. Həmişəki kimi savaş və sevgi temalı bir əsər.
Əziyyətlə həkim olan biri öz müdirinin evində yaşamağa başlayır və bu zaman onun həyat yoldaşına bəzi hislər bəsləməyə başlayır hansı ki , qadının da Ludwig ə qarşı hisləri olur. Daha sonra bu həkim 2 il yaşadığı yeri tərk etməli olur və bu 2 il , 9 ilə qədər uzayır. Bu sırada həkimin müdiri ölür və həkim də bu 9 il ərzində evlənib həyat qurur. Daha sonra isə bunlar yenidən görüşür və o sevgi hisləri hələdə var olub olmadığı sorğulanır.