İnsanlar; kaybolan ve bir daha geri dönmeyecek olan bir değerin, bir sevgilinin karşısında ağlamaktan başka hiçbir şey yapamazlardı. İnsanlar âcizdi.
Sayfa 386 - Ötüken YayıneviKitabı okudu
Hayat bu idi işte. Öyle bir an olurdu ki, ne servet, ne kuvvet, ne şöhret, ne de cesaret fayda sağlardı…
Sayfa 345 - Ötüken YayıneviKitabı okudu
En büyük hediye, sensin benim için.
Sayfa 236 - Ötüken YayıneviKitabı okudu
“…beni tam suların çekildiği an kumların üzerinde bir dilbalığı gibi çırpınmaya bıraktı, sense bir şey mi oldu diyorsun.”
Sayfa 115 - Epsilon YayıneviKitabı okudu
Gülümsemek ona nasıl da yakışıyordu…
Sayfa 121 - Ötüken YayıneviKitabı okudu