Nihan
@taediumvitae2
Translator, R&D Specialist
İstanbul
22 Haziran
68 okur puanı
Haziran 2020 tarihinde katıldı
Bir kitabı okumayı düşünüyor
Kadınlar nasıl oluyor da kollarınızın arasındayken bile sizden uzaklaşabiliyor, yok olabiliyor ve geride bir dağın yüzü gibi ulaşılmaz bir beden kalabiliyor?
Sayfa 200 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
Onların yaptıkları her şey ile Tanrı arasında bir bağlantı vardı. Temizlikleri, sağlıkları, harika düzenleri, ülkelerinin huzurlu güzelliği, çocukların mutluluğu, en önemlisi de sürekli kat ettikleri gelişmeler... İşte bunlar onların diniydi.
Sayfa 166 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
Okur Takip Önerileri
"Geçmişe hiç saygınız yok mu? Ata annelerinizin düşündüklerine ya da inandıklarına?"
"Elbette hayır," dedi. "Neden olsun ki? Onlar çoktan gitti. Ayrıca bizim bildiğimizden daha az şey biliyorlardı. Eğer geçmişimizin ötesine geçememişsek ona layık değilizdir; ve bizleri geçmesi gereken çocuklarımıza da layık olamayız."
Sayfa 162 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
"Keşfedilecek hiçbir şey kalmadı ki, ya yama yapacaksın ya yamaklık!"
Sayfa 8 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
Bir kitap okudu
216 syf.
8/10 puan verdi
·
Beğendi
Bir kitabı yarım bıraktı
Bir kitap okudu
360 syf.
8/10 puan verdi
·
Beğendi
·
43 günde okudu
Bazı insanlar böyledir. Diğerlerine göre çok daha kırılgan olurlar. Ölümü sırtlarında bir çanta gibi taşıyıp yorulduklarında önce onu açarlar.
Sayfa 346 - Doğan KitapKitabı okudu
İçlerinden biri, "Geçmiş olsun" dedi.
Derda gülümsedi.
"Daha geçmedi. Esas şimdi başlıyor."
Sayfa 336 - Doğan KitapKitabı okudu
Herkesin öyle bir hikayesi yok muydu? Başlayıp da bitiremediği. Çünkü kimsenin dinlemediği...
Sayfa 285 - Doğan KitapKitabı okudu
"Ya hayatlarının anlamını bulamayanlar?" diye söze girmişti Kızılderili. "Onlar ne olacak?"
"Onlar da, göğüslerinde bir et parçasıyla, canlı canlı çürüyecekler ve buna da, yaşamak demeye devam edecekler!"
Sayfa 251 - Doğan KitapKitabı okudu
O günden sonra Derda, hücre hücre öldü ve gün gün yaşlandı. Çünkü derdi korku değil, korkuyu beklemekti. Ve korkuyu beklemek, korkudan beterdi. Bir zamanlar, birinin yazdığı gibi...
Sayfa 222 - Doğan KitapKitabı okudu
Sırrını kimseye söylemezdi.
Çünkü Derda'nın en büyük sırrı, hayatta yapayalnız kalmış olduğuydu. Bu öyle bir sırdı ki, uğruna annesini doğramış ve gömmüştü. Oysa yürüyüşünden bile belli oluyordu. Ellerini cebine sokuşundan. Boynunu bükmesinden. Her adımda yere sürten ayaklarından. Yetişecek hiçbir yeri yokmuş gibi yavaşlamasından.
Bazen de, her şeye geç kalmış gibi hızlanmasından.
Sayfa 212 - Doğan KitapKitabı okudu
Bu hayatta kimseye hiçbir şeyi tam olarak anlatamayacağını anlamıştı. Biri için ölüm kalım meselesi olan, diğerinin gözünde toz kadardı.
İsa çevresindeki mezarlara baktı ve iyi ki ölüyorlar, dedi içinden. İnsanoğlunun, hak ettiği için öldüğüne o gün inandı.
Sayfa 203 - Doğan KitapKitabı okudu