Siz öğretmenler halka daha yakınsınız. Bir yanınızla halksınız..
Sayfa 134Kitabı okudu
Tutum baştan yanlış. Yönetim halkı değil de, küçük bir zümrenin kolayca zengin olmasını amaçlarsa, bozulma dalga dalga yayılır. Her kesimi etkisi altına alır. Çürüme böyle başlamış. Ozanın dediği gibi "Halka dahleylemek nemize, cümle vebal bizdedir."
Sayfa 134Kitabı okudu
"Bence her şey ekonomik güce dayanıyor. Şu ekmekten başlıyor her şey. Senin dershanen, okulun, benim hastanem, muayenehanem bununla yakından ilgili. Ekmek olmadan hiçbir şey yapılamaz. Her şey havada kalır."
"Doğru ama ne yapabiliriz? Bu konuda halka nasıl yardım edebiliriz?"
" Vallahi dostum, bence aydınlara düşen iş, halka içinde bulunduğu durumu anlatmaktır. Nasıl eziliyor, nasıl sömürüyor nasıl aldatılıp noksul düşürülüyor..."
"Ben anlatıyorum bunları. Hiçbir etki yapmıyor. Adam günlük ekmeğinin peşinde. Onun için yakın çıkarları daha önemli. Biri 10 lira verdi mi, reiyi onun. Birisi 100 liralık bir çıkar sağladı mı, onun kulu kölesi.."
Sayfa 132Kitabı okudu
Halkımız mutlu olmadan hiçbirimiz mutlu olamayız dostum. Her şey yarım kalır, eksik kalır.
Sayfa 131Kitabı okudu
Aradan bir kaç gün geçmişti. Remzi tarlasına doğru dürüst şu akıtamamıştı. Geliyor gidiyor, uğraşıyordu. Çeltiğin en çok şu istediği, günlerdi. Sararmış kalmıştı yeşil mahsül.
Sayfa 169 - Ararat YayıneviKitabı okudu
Ümmü'yle birer düvene bindiler,sürmeye başladılar. Kadın düşünüyor, nerde kaldı bunlar diye üzülüyordu bir türlü. "Şu herif bir kurtulsaydı" diye söyleniyordu içinden. "Allah'ım her dert gelip bizi buluyor, sırası mıydı şimdi bunun? Üç dört çocuğu başıma bırakır da ölüverirse, ben ne ederim? Nasıl yaparım? Oğlan da gitti gelmez. Ne gezerler el yerlerinde bilmem ki?..."
Sayfa 75 - Literatür 2022Kitabı okudu
Ruhlarımız nişan tahtaları gibi delik deşik edilmişti. Uğramadığımız iftira, çekmediğimiz acı kalmamıştı. Bir tuhaf çalışmaydı bizim çalışmalarımız. Daha çok yararlı olalım diye çırpınıyorduk da milli eğitim müdürümüz "Bırak yahu, sana ne" diyordu. Valimiz, "Bırak" diye önümüze geçiyordu. Deyin ki, omuzlarımızda hep birlikte uzun bir ağaç götürüyorduk. Çoğu eğilmişti yere. Bize de eğilin diyorlardı. Ama yükümüz yere düşecekti, nasıl işti bu?
Sayfa 198Kitabı okudu
İşte Hakkı Tonguç, asıl bu sahipsiz bahçenin bahçıvanıdır. Dağ başlarından, dere kıyılarından, dana ardından topladığı biz köy çocuklarını, bu yoz, kıraç tarla bitkilerini köy enstitülerinde eğitimin adam edici aşısından geçirdi. Binlercemizi birden suladı, budadı. Gözümüzü, kafamızı aydınlığa açtı..
Sayfa 194Kitabı okudu
Bu yurdun köylüleri, Anadolu'da insan yaşayalı beri hemen hep aynı kalmıştır. Bilisizdir, çiftçidir, çobandır. Alınyazısının çizgisini hep baştakiler çizmiştir. Kendini yönetenleri o herkesten akıllı bilir. Uzun başbuğluk, padişahlık devirleri, ona bu tutumu bir içgüdü gibi aşılamıştır. Başındakiler ne dediyse doğrudur, kendilerini nereye götürseler düzdür. Hocalar, hacılar akıllıdır. Ağalar güçlüdür. Devletliye karşı gelinmez, ulemaya dil uzatılmaz. Köylü hep böyle bilmiş, böyle sanmıştır. Bu yolun ucu nereye varır?
Sayfa 193Kitabı okudu
Biz toplumumuzda olagitmekte olan yolsuzlara katlanamayacaktık. Biz boyuna savaşacaktık. Biz her yerde düşman kazanacaktık. Öyle bir kişilik kazanmıştık. Bize dur-dinlen yoktu. Biz artık hiç rahat edemeyecektik...
Sayfa 170Kitabı okudu
Yurdumuz, halkımız nasıl bir batağın içindeydi, dayanılır gibi değildi.
Sayfa 170Kitabı okudu
Asıl şaşılacak şey, yanımızdaki köylülerin durumu idi. Onlar için tartışıyorduk, ama onlar hiçbir şeyin farkında değillerdi. Kim konuşursa ona baş sallıyorlardı.
Sayfa 169Kitabı okudu
Sabahattin Ali
Çıkarcıların elinde dünya insanlara zehir olmuş. İşler iyi düzenlense herkesin karnı doyar. Herkes mutlu olabilir.
Sayfa 150Kitabı okudu