Katılıyorum.
ateist bir toplumun Hristiyan topluma nazaran ahlaken daha takdire şayan olabilecegini savunuyordu. Bir ateistler grubu, dedigim dedik müminlere kıyasla birbirine belki de çok daha dostça eşlik edebilirdi
Ahlak polisi arttk yatak odanızın kapısını kırmıyorsa; bu kısmen, bireyci bir
kültürde cinselliğinizin sizden başka kimseyi ilgilendirmiyor oluşundandır.
Emin olmamak da haklı :)
Voltaire'e göre halk yığınları her
daim cahil kalacaktır. Devleti yıkmadan onları medenileştirmek imkansızdır. Aslına bakılırsa, bu tür bir lütfa değip değmeyeceklerinden de emin degildir.
Eğer ki zihin, Fransız Devrimi'nin muazzam şekilde gösterdiği üzere,gerçekliği ta en temelden yeniden yaratma gücüne sahipse; nedeni, bu dünyanın gizliden gizliye onun hamurundan yapılmış olmasındandır.
Charles Taylor'ın gözlemlediği gibi [ sıradan halk] için, ufak bir batıl inanç:, isyan telkin etmeksizin dinsel dürtüleri tatmin etmesi itibariyle iyi bir şey olabilir
Zenginler ve fakirler İçin farklı birer Tanrı olmalıdır. Bir yanda kibar bir aşk ve adalet dini, bir Yüce varlığa tapınma vardır; öte yanda kara cahil, kana susamış papazlar kültü.
Din kurnazca başka kılıklara bürünerek hayatta kaldı, evet; ama en az bunun kadar, sekülerleşerek yok oldu da.
Sayfa 12Kitabı okudu
Kültürün köleliği meşrulaştırdığı konusunda hemfikiriz.
Dini Akıl'dan koparmak, onu akılcı eleştiriye karşı bağışık kılmaktır. Bu tür bir inanç bir önerme niteligi taşımayacağından, doğruluk ve yanlışlık yargılarının uygulanabileceği bir fenomen olmaktan çıkar. Eğer dine Rousseau ve Schleiermacher gibi bir duygu; Lessing, Hamann ve Kierkeggard gibi tutkulu bir içsel kanaat ya da Emile Durkheim gibi
Özünde bir sembolik eylem formu olarak bakılırsa; onun nasıl kireçlenmeyi ya da hortumu yalanlar gibi yalanlanabilecegini anlamak güçtür.