Katılıyorum.
ateist bir toplumun Hristiyan topluma nazaran ahlaken daha takdire şayan olabilecegini savunuyordu. Bir ateistler grubu, dedigim dedik müminlere kıyasla birbirine belki de çok daha dostça eşlik edebilirdi
Ahlak polisi arttk yatak odanızın kapısını kırmıyorsa; bu kısmen, bireyci bir
kültürde cinselliğinizin sizden başka kimseyi ilgilendirmiyor oluşundandır.
Kültürün köleliği meşrulaştırdığı konusunda hemfikiriz.
Dini Akıl'dan koparmak, onu akılcı eleştiriye karşı bağışık kılmaktır. Bu tür bir inanç bir önerme niteligi taşımayacağından, doğruluk ve yanlışlık yargılarının uygulanabileceği bir fenomen olmaktan çıkar. Eğer dine Rousseau ve Schleiermacher gibi bir duygu; Lessing, Hamann ve Kierkeggard gibi tutkulu bir içsel kanaat ya da Emile Durkheim gibi
Özünde bir sembolik eylem formu olarak bakılırsa; onun nasıl kireçlenmeyi ya da hortumu yalanlar gibi yalanlanabilecegini anlamak güçtür.
Kutsal Kitap'ın Tanrı'sı bir anlamda kişi olma ayırt edici avantajna sahipken, Akıl kişisiz kibri ile Tanrıdan oldukça
farklıdır. Edmund Burke'ün hukuka yaklaşımımız hakkında söylediği gibi, bu tür bir otoriteyi saymamız mümkün, ama
sevmemiz zordur. Akıl bize esrik tatmin, bir cemaat duygusu sunmaz ya da yas tutanların gözünden yaş akıtmaz
yeap :)
Arzunun kendini aşarak daha yüceltici bir şeye dönüşmesi; iki özgür, eşit bireyin birbirini karşılıklı olarak onaylamasıyla mümkündür.
Sayfa 125
“Toplumlar dinden bütünüyle vazgeçtiklerinde değil, artık bilhassa onun tarafından uyarılmadıklarında sekülerleşir.”
Sayfa 12Kitabı okudu
Filozofun bakış açısında din, temelde gerçekliğe belli bir anlam yükleme arzusudur.
Sayfa 70
“Tüm tarih; gözünü iktidar hırsı bürümüş bir ruhban kasta karşı seküler mücadelenin tarihidir.”
Sayfa 18Kitabı okudu
Kötülüğe kozmik bağlamda bir bakılabilse, onun bir gereklilik olduğu görülecekti.
İyi olmak doğamızda vardı; fakat çoğumuz doğal değildik.
Hakikat çirkinliktir, güzellik değil.
Halkın kolay kandırılır oluşu, egemenliğinizi sürdürmenize yardım edebilirdi; fakat aynı zamanda yönetiminizi temellendirmeyi arzuladığınız değerler için bir utanç kaynağıydı.
Aydınlanmanın ikircikliği
Kitleler Bakire Meryem önünde eğilirken Akla tapınmak, egemenler için akıl karı değildi.