bazıları, derin dondurucu ve tıka basa dolu kasalar bahanesiyle bunu unutma eğilimindeler. yani sonsuza dek yaşamak için gerekli şeye sahipler, kesin olarak ölmeyeceklerini düşünüyorlar.
her akşam onun ayaklarındayım, ona bakıyorum. ona hayranım. öylesine güzel ki önünde diz çökmek istiyorum.
bazen bir güvercin omzuna konuyor.
fazla hoppa değil, güzelleşmek için çaba harcamıyor, güzel olduğunu bilmiyor.
bir şiir kusurlu olabilir. öyle de isterim zaten, hayat gibi olsun yani biraz kusurlu, biraz aksak, biraz sarkmış. hepimiz kusurluyuz, hayat kusurlu çünkü. turgut uyar da "efendimiz acemilik." demiyor mu?