Sürekli garip, kederli, tedirgin ve aslında gidecek hiçbir yeri olmayan mektuplar yazıyorum.
İzdiham - Sayı 27
Bırak !
O saçma sapan Haberleri izlemeyi takip etmeyi.
Bırak !
O ekonomiyi,siyaseti takip etmeyi, gündemi !
Izleme !
O sana izle diye sundukları tamamı algı olan o dizileri filmleri !
Dinle Franko, bu sana son ikazım! Görüyorum da tüm nefretin, tüm inançsızlık savaşın, bizleri harap etmek, bizleri yıldırmak için; adamlarıma uyguladığın yıldırma politikan artık çökmez üzere. Onlara, yalnızca kendinde olduğunu zannettiğin silahlar gösteriyor, öldürmekle tehdit ediyorsun, yapma! Bizler, bu zindanın içerisinde hapsolmuş zavallılarız. Ama unutma ki, en büyük zavallı da bu zindan içerisinde, benim. Bu sana bir tehdit olarak sunulmasın; ben bir yetimim, ne ailem var ne de beni sahiplenecek herhangi bir kimse. Dışarıda karanlıklarda volta atan serserilerden tek farkım, eyleme geçmiş olmamda yatar. Öldüğümde benim için kimse üzülmeyecek, kimse benim ne kadar iyi bir adam olduğumu konuşmayacak; bunların hiçbiri beni tedirgin etmiyor. Ufalanan kırağı gibi, parçalanıp gidiyorum zamanla. Bakışlarını kaçırma Franko, sen de biliyorsun ki birçok kez intihara yeltendim. Oturduğun sandalyede kaç kişinin öldüğünü sana gardiyanlar anlatmış olmalı. Her şeyin varlığının nedenini düşün, adamlarımı bir kez daha tehdit etme, bunu yapma Franko. İnsan olmanın değerini, anlamını biliyorum; bana kasvetli, tehditkâr günlerime dönme fırsatı sunma!
Yorgunum
Kenan Tortum
Issızlaştı sokaklar, ışıklar sönük, bedenim suskun.
Acı yok artık yüreğimde, bağışıklık kazanmış her dengesiz söze.Kalabalık da olsa her yer, benim için artık bomboş, görünenler.
Ne görür gözlerim ne de duyar kulaklarım, kapadım, hakikatten uzak her şeye..Uzunca bir yol var benim için, yalnız ve bir okadar da sessiz.
Adımlarım sâkin, bakışlarım asabice, herkes de bir serzeniş, geçiverdim sessizce.Kararıyor bulutlarım, güne hasret kalsın gözlerim,
Terk-i diyar eyliyorum, vakti geldi helalleşmenin.Yorgunum artık, algılayamıyorum çabalayarak söylediğiniz solgun sözleri
Sanki engebeli yerlerden geçiyorum tökezliyor ayaklarım, dizlerim.Sol yanım ağrıyor neden bilmem, hayatmı yordu? Ömürmü bitiyor?
Yorgun yorgun ölmekte tedirgin ediyor, hiç içimden
Belki de bir dönemi özetlemenin en iyi yolu, onun sosyal ve ideolojik yapılarını tanımlayan belirgin özelliklerine değil, bu dönemi sık sık tedirgin eden, varolmayan şeylerin gizemli bölgesinde ikamet etmelerine rağmen, ısrarla direnen, etkilerini sürdürmeye çabalayan, inkar edilmiş hayaletler üzerine odaklanmaktır 
Slavoj Zizek
Mutlu insanlar da gördüm
Gelip kollarımın arasında sevişen
Ama uzun sürmedi
Şıngır mıngır kristal ömürleri
Ne çığlıklar işittim rüzgârlardan
Mevsim mevsim değişen
Hele de yitik ekmekler gibi ayrılık türküleri
Tedirgin martıların
Kanatları vururken gez
Ben dilsiz bir görgü tanığıyım Benim adım kepez..
Bahattin Karakoç
Bir kayığız poyrazda, sondan habersiz
Parçalanıp kurtulsak, o bile belirsiz
Yaklaşıyor fırtına, kalbim tedirgin
İstemiyor bir daha tekrar delirsin
Istırap içindeki ruhum yakıcı bir hüzünle durmaksızın demleniyordu... tedirgin bedenimse için için kanıyor; zihnim vehimlerle, sancılarla savruluyordu. Yüzüme inen ise korkunç bir gülümseyiş ve kanlı haykırıştan başkası değildi! Suretimi gören, içimdeki savaşı bilmeyen; sevinçliyim zannediyordu, oysa ben, her an biraz daha ölüyordum...
Resmen müfettiş fobim var ya. İlkokulda müfettiş kaldırmasın diye nasıl tedirgin oluyorsa bir öğrenci şu yaşımda aynı duyguları hissediyorum. Gerçekten hayat zor benim için :))
Çok büyük bir acıdan hemen sonra acı birden yok olabiliyor fakat insan bu kez daha tedirgin oluyor. Güven olmaz ki feleğe.