Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.11
Daha evvel İnsan Ve Hayat Dergisini hiç okumamış biri olarak, bana hediye gelen bu kitapta ne ile karşılaşacağımı bilmediğim için biraz önyargılıydım.
Dergide yayımlanan makalelerin derlemesi olan kitapta “Medya” genel tabiri altında aslında sadece televizyon sektörüne odaklanılarak, istatiksel verilerle desteklenmiş; reklamdan, dizilere, çocuk programlarından, haberlere gün içinde televizyon başında geçirilen zamanda nelere maruz kaldığımızı anlatan bölümler mevcut. Eğlence amaçlı hemen hemen hepimizin evlerinde ikişer üçer olan televizyon teknolojinin bir nimeti olarak bize neler kazandırdı? İş gücü tasarrufu mu yaptırdı, en kıymetli hazinemiz olan zamanı tasarruflu mu harcattı? Sosyokültürel olarak bizi ne kadar ileri götürdü? İki gün evvel izlediğimiz dizinin bölümünü bile hatırlayamazken, yıllar boyunca izlediğimiz neler aklımızda kaldı?...Gibi soruları sordururken,aynı zamanda “Yok canım ben bağımlı değilim, haftada iki gün dizi takip ediyorum sadece” diyen okura, haftanın iki akşamını vakfettiği bu cihaza bağımlı olup olmadığının da bir yergisini yaptırtabiliyor.
Bir okur olarak, en son ailecek hangi akşam konuştuğumuzu sorguladım.Birine derdimi anlatmak için ne zaman konuşmaya kalksam sesi benden fazla çıkan televizyonun sesini kısarak, sınırlı bir zaman dilimi olan reklam arasında konuşmak zorunda olduğumu farkettim. Evin baş köşesindeki bu misafire aile üyelerinden bile fazla değer biçiyoruz aslında.
Doğrusu hep farkında olunan ama üzerinde düşünülmeyen bazı konularda düşündürmesi açısından kitabı başarılı buldum diyebilirim.
Hiçbir ateş bu kadar yakıcı olmamıştı.
Elimi yaktığım zamanlar dışında. :))
İnceleme yapmayı beceremediğim için uzak duruyordum incelemeden. Sonra dedim, kaç kaç nereye Merve. :D Tezli mezli bilimsel şeyler yazamayacağım, azıcık duygu ve düşünce sadece. Spoiler mıpoiler de bilemiyorum. Velhasılıkelammm..
Kitapların yakıldığı bir dünyada aslında düşünceler yakılmıştır. Düşüncelerin
208 syf.
9/10 puan verdi
Kitabı okumaya başladığımdan itibaren aklıma Kuzey Kore geldi. Ne alaka diyeceksiniz belki, belki de kitabı okuyanların da aklından geçmiştir. Birçoğunuz Kuzey Kore ile bir şeyler duymuş, okumuş olabilirsiniz. Nasıl Kuzey Kore de insanlara hiçbir hak tanınmıyorsa (hak deyince kişinin düşmesinin bile yasak olduğu.) bu kitabımızın konusu da aslında insanları dış dünyayla bağlantısı tamamen kesilmesidir.(Dünyadan öyle soyutlanmış hatta kendi benliklerinden bir haberler ki içi boş birer ceviz gibiler) Öyle ki kişilerin odaklandıkları tek şey (sözde) eğlence ve mutluluk. Bu eğlence ve mutluluğun kaynağı ise televizyon ve onun beraberinde ki saçmalıklar... İnsanlar bir şeyleri okumak istemiyor, bir şeyleri kendileri araştırıp öğrenmek istemiyor, insanlar birisinin çıkıp onlara şu şöyledir bu böyledir, öyle yapın böyle düşünün, demesinin ve sanki ağız dolusu bilgi ve düşünce yutmuşcasına kafalarını sallayıp, bir köşeye çekilip tekrar o boş ekrana bakmaya devam ediyorlar. İnsanlar, kendilerini olmayan düşüncelerinden vuruyorlar, öldürüyorlar tıpkı bir hayvan gibi... Konuşmadan, tartışmadan, düşünmeden, acı, üzüntü, keder hiçbir şey olmadan bir insanlığın çöküşünü anlatıyor. Okumanız dileğiyle :)
Günümüzden 500 yıl sonrası. Yanmayan evler, kapsüller, mekanik tazılar, son hız arabalar ve itfaiyeciler. Yanmayan evlerin icadından sonra itfaiyecilere yeni bir görev verildi, kitap yakmak. Sadece belirli kitapları değil ellerine geçen tüm kitapları yakmak.
Kitap yakıyorlar dediysek hemen itfaiyecilere kızmayın. Onlar toplumun mutluluğu için çabalıyorlar. Şiirler acıdır, romanlar insanı düşünmeye zorlar. Oysa düşünmeyen eğlenen insanlar mutludur. .
Düşünmeyen ,eğlence toplumu devlet baskısıyla yaratılmadı. İlk başta sansür baskı hiçbirisi yoktu. Kitap okumamayı isteyen insanların kendileriydi.
Herşey fotoğrafla başladı,sonra kamera icat edildi , sonra video ,televizyon. Televizyonun etkisi altında kalan insanlar kitap okumaya zaman bulamadılar. Klasiklerin özeti çıkartıldı, sonra özetinin özeti, sonra da özetin özetinin özeti ve en sonda bir ansiklopedi de on iki kelimeye sığdırıldı. Artık klasikleri kolayca okuyabilir , geriye kalan zamanınızda da eğlenebilirsiniz. Okullar simgesel yaratıcılar, düşünce adamları yerine atletik sporcular çıkarmaya başlamasıyla beraber entellektüel kelimesi bir küfür sayıldı. Peki bunun suçlusu kim devlet mi yoksa çağımız insanımı???
Klasiklerin özetini okuyup suç ve ceza' da çok ağırmış diyenleri, başını televizyon izlemekten kaldıramayanları, yarış atı yetiştiren eğitim sistemini eleştiren herkesin okuması gereken bir kitap.
Herkese iyi okumalar dilerim.
Neil Postman bu inceleme eserinde temel olarak; medyanın insanlar üzerindeki tahakkümü, televizyonların çocukların eğitimi üzerindeki olumsuz etkilerini, siyasetin medya kanallarıyla insanları nasıl etkilediğini bilakis şirketlerin, televizyon izleyicilerine tesirini işlemiştir. Bu temaları tarihte meydana gelen teknolojik gelişmelerle ilişkili olduğunu çeşitli örneklerle irdelemiş. Teknolojik gelişmeler sırasıyla, matbaanın yarattığı tipografik, okuduğunu yorumlayan, analitik düşünebilen, karmaşık ve uzun soluklu cümlelerle iletişen insan tipi, daha sonra telgrafla beraber kısa kelimelerle iletişen ve yavaş yavaş evrilen daha sonra evrimini televizyonla bütünleştiren insan tipi, gösteri toplumu olarak adlandırılmış. Bu süreçlerin nasıl yaşandığı bölümlere ayrılarak anlatılmış. Her teknolojik değişimin yarattığı krizlerle toplum şekillenmiş, evrilmiştir. Platonun görüşleri, John Locke fikirleri ve son dönemin eleştirmeni Marshall Mcluhan’ın teklonojik krizleri nasıl aydınlattığı anlatılmış.
Orwell ve Huxleyin yarattığı kara ütopyolara yani distopik dünyalarına yapılan atıflar çok yerinde ve şaşkınlık verici. Üst düzey bir inceleme kitabı
208 syf.
7/10 puan verdi
Öncelikle şunu belirtmek gerek ki, yazarın dili çok çetrefil. Cümleler uzun ve anlaşılması zor. Bazı cümleler birkaç kez okunmadan anlaşılmıyor. Bu da, zaten okunması zor ve keyif vermeyen bir tarzı, iyice güçleştiriyor. Hiç keyif almadım.
Buraya kadar yazdıklarım, içinde kitaba dair fikirlerimi de içermekle birlikte size, kitapla alakalı