Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.12
Zola
Zola
@thenaturalist
"Okumaktan başka yapılacak işim, gidecek tek yerim yoktu..."
281 okur puanı
Ağustos 2019 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Yahudiliğin simgesi olan yedi kollu şamdanın (Menora) ve Yahudi halkının göçünü, bu göçten, belirsizlikten, vatansızlıktan kurtulmaya çalışmalarını anlatıyor. İlk baştaki yaşlı hahamla çocuğun konuşması, Menora'nın neden bu kadar değerli olduğunu anlatması çok güzeldi. Sanırım bu kitapla bütün Yahudilere seslenmiş Zweig, onlara dayanacak bir şey, küçük de olsa bir umut vermek istemiş, karanlıkta kaybolmamaları için ışığın var olduğuna, bir gün ortaya çıkacağına inandırmak istemiş onları. Öyle bir hava sezdim.
Bu hikaye gerçek bir Yahudi hikayesi mi bilmiyorum ama bazı yerleri çok kıssa okuyormuş hissi verdi. Sonlara doğru biraz sıktı.
Kars insanını, yoksulluğunu, inançlarını, isteklerini, yaşamını anlatan; o dönemdeki siyasi gelişmeleri farklı bakış açılarından anlatan ilginç bir romandı.
Yolların kapalı olması, üst üste önemli olayların yaşanması, herkesin her şey hakkında bir fikri olması, bazı yerlerin sürekli tekrarlanması, herkesin herkesin arkasından casusluk yapması romanı boğucu bir hale getirmiş. Belki ben siyaseti, "sen şucusun ben bucuyum" tartışmalarını sevmediğimden, bilmiyorum.
Bazı konuşmalar gerçekçilikten çok uzak geldi bana. Ayrıca olayların çok içine giremediğimi hissettim, o atmosferi yaşatamadı bence.
Kar ve kar manzaraları betimlemesi, olayları bir bütünlükle, bir düzene bağlayarak anlatması, küçücük şehrin içinde küçük küçük insanların kocaman kocaman konular tartışıp, hiçbir şekilde bir sonuca bağlayamamalarını, bunun için birbirlerini öldürmelerinin saçmalığını göstermesi güzeldi.
Küçük bir çocuğun bir sırrı sezmesi, bunu anlamaya çalışırken büyüklerin dünyası hakkında yaşadığı hüsranlar, hayal kırıklıkları, gerginlik, acı ve bunlar sonunda olgunlaşması, hayata yeni bir pencereden bakmaya başlaması.
Bence en derinlikli Stefan Zweig kitaplarından biriydi.
Bazı yerler gerçekçi değildi sadece, mesela çocuk çok büyük büyük laflar edebiliyor ama okura onun iç dünyasını yansıtmak için yapılmış büyük ihtimalle. Onun dışında bence son iki bölüm yazılmasa da gayet güzel bir son olabilirmiş ama hem bizim kafamızda hem de Edgar'ın kafasında soru işareti kalmaması açısından mantıklı olmuş son iki bölüm.
Okur Takip Önerileri
İyimser kalabilmek, işte bütün mesele bu!
Spoiler içerir!
Candide veya İyimserlik, Candide adında saf mı saf birinin başından geçenler üzerinden iyimserlik kavramını irdeliyor/iğneliyor. Candide büyük bir iyimserlik inancıyla dünyanın en güzel ülkesinin en güzel şatosunda en iyi insanlarla yaşadığını düşünürken başına gelen olaylar onu dünyanın dört bir yanına sürüklüyor. Almanya, Fransa, İngiltere, Amazonlar, İspanya, Venedik... ve en son Türkiye'ye geliyor. Bu gezdiği ülkelerde ne kadar iyimserliğini korumaya çalışsa da, görüyor ki dünyanın her tarafında kötülük, haksızlık, savaş ve acı var (hayali ülke Eldorado hariç). En sonunda fark ediyor ki iyimserlik falan güzel ama karın doyurmuyor, gerçekçi değil.
Akıcı bir kitaptı. Çoğu zaman gülümsetti ama Candide'in bir sürü yolculuk yapması bazen sıktı. Voltaire birçok kişiye göndermede bulunmuş, eleştirmenlere filozoflara... Ama bunlar daha çok o dönemde o bölgede sanat dünyasında, politikada yaşanan olaylarla ilgili, o yüzden dipnot olmasa anlaşılması zor iğnelemeler var. Okuduğum baskının çevirisi çok iyi değildi, bu baskıyı önermem.
Benzetmeler tek tek güzel, bilindik, gerçekçi ama bir bütün olarak bir şeyler çağrıştırmıyor bence. Yani diğer şairlerdeki gibi gözümde bir fotoğraf bir film gibi canlanmadı anlatmak/göstermek istedikleri şairin. Onun dışında akıcıydı.
