1500 mêr li ser eşîra Milan da digirin. Serekê Milan fermandarek digere ku hember êrîşa neyaran, wan biparêze. Qehweyê nav meclîsa xwe digerîne. Wateya qehweyê ev e ku herçî kesê qehweyê vexwe dixwaze here şêr. Lê dema qehwe nava meclisê tê gerandin, her kes serê xwe dixe ber xwe. Ti kes naxwaze vexwe ji ber ku ew dizanin ku ev çûyîn, çûyîna bê
Müsааdenizle beyler, ben de birаz konuşаcаğım
Belki sözlerim mühim, belki de yаlаn dolаn
Kimse sevmez nаsihаt аlmаk, bende istesen de yok
Yorgunum, yаrаlıyım, ortаmа yаbаncıyım
Yirminci yüzyıldаn kаldım, direnmekte mаhirim
İçimdeki korkulаrlа nükleer bir cаhilim
Bir İskender değilim аmа belki birаz şаirim
En sаğlаm direniş kаlbi temiz tutmаk, şаhidim
Aşk vаrsа şu аlemde bаşkа şeye yok hаcet
Tаm tersi bir аnlаmdа kullаnılırsа şаyet
Kаlemi kır, ipimi çek, her ölü bir yere gömülecek
Yenilsek de yаnılsаk dа pes etsek de bilinecek
Hаdi götür beni uzаklаrımа geriye iz kаlmаdаn
Geri getir boşа geçen yıllаrımızı bаnа sormаdаn
Tuna Kiremitçi - İz Kalmadan
Hesaplama yapabilen her sisteme "bilgisayar" demenin şöyle ilginç bir sonucu oluyor: Bu durumda insanlar da bilgisayar! Bellek ve zaman kısıtlarını bir an için göz ardı edersek, insanlar kuşkusuz kimi algoritmaları ezberleyip icra edebiliyorlar. Dahası, kendilerine verisiyle birlikte (diyelim ki bir kâğıda yazılı olarak) verilen, daha önce hiç görmemiş oldukları bir algoritmayı (mesela bir TM tarifini veya bildikleri bir programlama dilinde yazılmış bir bilgisayar programını) o veri üzerinde adım adım gerçekleştirmeyi de beceriyorlar.
Ez ji we re sond dixwim: Eger yek ji we heqareta herî mezin li min bike, heysiyet û rûmeta min jî qet nehêle, lê bi şertê ku dev ji xizmeta Nûriye ya Quran û îmanê bernede, dîsa jî ez heqê xwe lê helal dikim, pê re li hev têm û jê naxeyidim.
«
Himbêzek ramûsan man li keviya çêm
Te gotibû îşev ez têm,
îşev, beriya hîv dagere kevan...
Ma gund raneza, ma sa ranezan
Xayînê, tê bihata...
Dilê min sed carî di sînor werbû!
Tu bihata, kaniyek din li Xanikan zêde d`bû
Tu bihata, Nêrgizlokê j`êvar de rêber bû
Tu bihata, xewlecî bû binê pirê;
Kîjan xofê nehişt ku tu bidî rê
Xayînê, tu bihata
Ev dil li dû te Binxet nedibû!
»
Tu bihata
Himbêzek ramûsan man li keviya çêm
Te gotibû îşev ez têm,
Îşev, beriya hîv dagere kevan...
Ma gund raneza, ma sa ranezan
Xayînê, tê bihata...
Dilê min sed carî di sînor werbû!
Tu bihata, kaniyek din li Xanikan zêde d'bû
Tu bihata, Nêrgizlokê j'êvar de rêber bû
Tu bihata, xewlecî bû binê pirê;
Kîjan xofê nehişt ku tu bidî rê
Xayînê, tu bihata
Ev dil li dû te Binxet nedibû! .
Gava kela dilê min radibe, gav dil dîn har dibe, gava derd û xemên xerîbiyê û dinyayê li dil dibin bar û serbar, hêdîka, bi îtîna, bi hezkirineke kûr, wek kitêbeke pîroz radihîjim yekê û dest bi xwendinê dikim, dixînim, dixwînim heta sebrê dixapînim û bi helbestekê dilê reben aş dikim…
Irojî dil wek mihîneke kihêl rabûye pêdarê, dibê bi çend hekbestan aş bikim, bînim rayê.
Êvara perwaneyê, di wextekî mişt alozî de li bajarekî di bin mij û dûmana olperestên hişk de çîroka çend ciwanên ku dilê wan weke dilê çûkeke zelûtek hem bi tirs û hem jî bi kelecan lêdide ye...
Kêm pirtûk an jî fîlm hene piştî qedandina wan bi xwestekeke bêhempa mirov bixwaze ew tiştê çend gav berê mirov xwend an jî temaşe kir jibîrbike da ku