Tuhaf olduğunu bildiğim ama bu kadar da beklemediğim bir kitap bitirdim. Kitabın bana tuhaf gelen kısmı şuydu: Başta Tanrı ve sevgiyi içinde bulunduran birçok söz paylaşılmış ama altı bölümden oluşan bu kitapta konusu sevgi olan hiçbir olay yaşanmamış. Genel olarak hayatımızı zorlaştıran ya da bizi kötü kılan şeylerden; açgözlülük, umursamazlık, dik başlılık, tecrübeye saygısızlık gibi konular işlenmiş.
Kitapta bazı bölümlerde biraz felsefik yaklaştım. Ve beni düşündüren birkaç yer oldu. Yine Tolstoy'a göre "Tanrı sevgidir" ifadesi beni düşündüren şey oldu. Acaba burda ona göre önemli olan Tanrı mıydı, sevgi miydi? Burası biraz muamma ama kitabında son cümlesinde dediği gibi "gülmeyi kesip, düşünceye daldım".
Ha bide şunu gördüm ki biz insanlar anlamadan, dinlemeden, sadece gördüğümüzle hareket edip, perdenin arkasındakileri yok edersek hayatta sadece kaybederiz.
Keyifli okumalar 1k