Bugün artık, kimsenin bana yanaşmaması için azametli bir tavır takındım.
Vapur bekliyordum. Hayır vapur da beklemiyordum. Evime gitmek için, yanlış söyledim, gitmemek için vapurun kaçmasını bekliyordum.
Ne kadar üstü başı düzgünler, suratı ciddiler, hali azametliler içinde kalmışım ki bir türlü hikayeme yanaşamıyorum.
Okur Takip Önerileri
hayatımdan memnun olduğum da olur, olmadığım da.
— Ben mektebe gitmiyorum ki.
— Neden?
— Öğretmen beni dövüyor.
— Neden?
— Yaramazlık ediyorum da ondan.
— Sen de yaramazlık yapma.
— Ben yaramazlık ne demek bilmiyorum ki.
— Öğretmenin yapma dediği şey, dedim.
— Belli olmuyor ki! Bir gün bir arkadaşımın biri, "Çamaşırcının piçi" dedi. Ben de dövdüm onu. Öğretmen de beni dövdü.
Alevler atarak yanan sac sobanın sağ tarafının neredeyse kıpkırmızı kızaracağını biliyor, bekliyordum.
birinin kurtuluşuna yol açan bir şey, bir başkasının felaketi anlamına gelebiliyor
"Eğer bir şeyler yazmıyorsan, düşünmüyorsun demektir," diye devam etti. "Ve eğer düşünmüyorsan da ölmüşsün demektir."
"İnsan Nirvana'ya sürüklenmez," dedim. "Sürüklenme Nirvana'dır."
Koşullar değiştikçe eğilimler de nasıl gizemli kaynaklar tarafından alelacele değiştiriliveriyor! Bugün sevdiğimizden yarın nefret ediyoruz; bugün peşinden koştuğumuzdan yarın köşe bucak kaçıyoruz; bugün arzuladığımızdan yarın korkuyor, hatta düşüncesi karşısında bile tir tir titriyoruz.
Bence elde edemediklerimizle ilgili bütün huzursuzluğumuz, sahip olduklarımız için şükretme huyumuz olmamasından kaynaklanıyordu.
"Acılar gibi, ani sevinçler de önce sarsar insanı."
Dövüş kendi bölgelerinin var olduğu yanılsamasına kapılmış, hayatta kalabilmek için soylarının devamını getirmek zorunda hisseden hayvanlara mahsus ilkel bir şeydir.
Kendini kurtarmak başkasını kurtarmakla başlar.
“Kendini herkesten daha akıllı gören, hayatın sana verdiği şansı üstünlük zanneden, senden daha azıyla yetinmek zorunda olanların gözüne gözüne fazlalıklarını sokan sen! Zavallı sen... Kendini koyduğun o en yüksekteki yerle, tepesine çıkıp ezdiğin o en alttaki arasında asla kopmayacak bir bağ olduğunu bilmeyecek kadar cahil, hep kendine isteyecek kadar ansızsın. Bu kadar öğrenmişliğinin, sözde eğitilmişliğinin, bilmişliğinin yanında hiçbir şey yapmayarak, kendi türüne zırnık kadar katkıda bulunmayarak nasıl da ihanet seversin! BİR'in parçası olduğunu unutmuş, kaybolmuşsun! Ama artık ruhunu saran o kirlenmişlikle yüzleşmenin zamanı geldi, ya yüzleşeceksin ya da hayat seni asla affetmeyecek!”