🍀 Bu gün Azərbaycan poeziyasında öz səmimi, gözəl şeirləri ilə xüsusi yer tutmuş xalqın şairi Musa Yaqubun anım günüdür. Görkəmli şairin ruhu şad olsun. 🍀
Yolları çox uzun,
Göyləri dərin,
Bir də Vətən verib sevgisi şirin...
(Musa Yaqub)
Şimdi bana aşktan bahsetme lütfen.
Aşkın a'sı bile sende mevcut değil!
Sen tutmuş aşk sevgi muhabbeti yapıyorsun.
Hiç yorma kendini...
Zira;Manada saklıdır asıl güzellikler..
Ey kalbim, İstemez misin?
Dünya hayatında ki, uğrunda insanların birbirlerini yağmaladığı içi boş manasız şan, menfaat dolu yapmacık sevgi(cik)ler onların olsun.
Gel biz seninle ahirete yol tutmuş kişilerden olmayı, onları sevmeyi onlarla beraber zorlukları aşmaya niyet edelim..
Dünya'yı bekleyen kıyamet diye bir son var.
Bariz Aşikâr..
Ahirette de Cehennem ve Cennet seçeneğinde sen Firdevse talip ol..🌼🌙📿
Arkadaşlar size bu hanımefendiyi şikayet etmek istiyorum. 
Zeynep
Biz arkadaşlarla top oynarken bu hanımefendinin camını kırdık.
Ama tabii kabahat bizde değildi.
Bizim top oynadığımız yere tutmuş kocası apartman yapmış.
Sonra bu hanımefendi cama çıktı, efendime söyliim, süslü Pakizeler gibi deli gibi çığrındı.
Sonra camın parasını ödedik sulh olduk.
Seni seviyorum Zeynep abla..
.. da ben bu iletiyi niye yazdım 😅😅
Dört yanım puşt zulası,
Dost yüzlü,
Dost gülücüklü
Cıgaramdan yanar.
Alnım öperler,
Suskun, hayın, çıyansı.
Dört yanım puşt zulası,
Dönerim dönerim çıkmaz.
En leylim gecede ölesim tutmuş,
Etme gel,
Ay karanlık...
Ahmed Arif
Ne kadar çok uyuduğunu, ne kadar çok uyumak istediğini fark etti. Eskiden uyumaktan nefret ederdi. Uyku, hayatının en değerli anlarını çalardı ondan. Uykuya nasıl hınç duyardı. Şimdiyse hayata diş biliyordu. Hayat iyi değildi, nahoş, acı bir tat bırakıyordu ağzında. Onu korkutan da buydu. Yaşamı özlemeyen bir yaşam, bitmeye yüz tutmuş demekti.
Jack London
... (Yeryüzünde) hareket eden hiçbir canlı yoktur ki, O (Allah) onun perçeminden (alnından) tutmuş (da tasarrufu altına almış) olmasın!...
Şehrin kirli saçlı kederi
Ve efsunlu bir öğlen güneşiyle çağlıyor kanlı dere..
İçinde et bırakmış, can bırakmış bir şiir gibi adın.
Yarama sardığım peygamber çiçeği kokusu
Ve suyun ince belinden tutmuş bir sevda korkusu..
Başını eğdiğin küslüğün gölgesinde ağlıyor çiçekler.
Düşüp kendimi incittiğim sabahlar kadar yorgun ve uykulu kalbim.
Gecenin rengi kara..
Canımda tuttuğum, tuz ve yara..
Şilan Avcı
Bozkırın uçsuz bucaksız görüntüsü yalnızlığı hatırlatır. Susuzluktan hemencecik sararmaya yüz tutmuş otlar sevgisizlikten solmuş insanlar gibidir. Varlığını kısacık sürede kaybeden o doğa harikası üzerliklerin her bir meyvesi koparılmış, ötekileştirilmişleri hatırlatır…..
Paltosu Ağır Adam ve Kadın
yaşlı bir kadını görür oldum,ağırlığı yaşantısı olan
yüzü buruş buruş ve kendini saklayan
yürüyor yürüyor ve kayboluyor, çullar arasında.
Hizaya getiremediği acıları var, çığırtkan
nehirde dışladığı yansıması var, dokunaklı.
Pörtlemiş gözlerinde kayboluyorum kadının
ve sendeliyorum uğursuz yerlerde.
Ben uğrun nazarı oluyorum ve
Anlatsam Anlar mısın Beni
Hani diyorsun ya hep, neyin var?
Anlatsam anlar mısın beni?
Neden durgunum, niye suskunum,
Bu hallerimi neye ya da kime borçluyum,
Neden yalnızlığı mesken tutmuş yüreğim…
Dile getirsem hisseder misin acılarımı?
Anlatsam anlar mısın beni?
Niye bu kadar yorulmuşum,
Bu dünyada neden kaybolmuşum,
Ümitsizliğe bu denli neden
Bir gün açılırsa gözyaşı çiçekleri,
Bakma, bakma ki zoruna gider.
Acı ve kan, nasıl tutmuş kılcal damarları,
Nasıl düşmüş insanlık, insanlık tarafından yerlere;
Küçük, büyük herkes, nasıl sürülmüş topraklara
Ve umarsızlık, nasıl bir dehşet tattırmış, bakanlara.
Doğruyu anlamak için değildi yaşantımız,
Bir kakofoniyi görmek, yalnızca görmek içindi tümü.
Derimiz yanmadan, etimiz parçalanmadan;
Ruhumuz çalınmadan, ahmaktık, ahmaktık ki göremedik.
Ve mâni olmak yerine, içiverdik sahtekar bakışlarımızla
Toz pembe rüyalarımızın şerbetini, kâbus gerçekler ardında.
D.p sersefil