Ne kadar kırılırsam kırılayım .Hiçbir zaman kötü insan olmayı tercih etmedim.Denemedim bile...
Bir tebessümün dahi bulaşıcı olduğuna inandım hep . İyiliğin var olduğu mutluluğun ufacık detaylarda dahi saklı olduğuna inandım .
İnanamadığım tek şey insanların samimiyeti oldu.
Hayatım boyunca insanların samimiyetinden şüphe duyacağım...
Dostunun ve seninle alakalı ufacık bir şüphe düştüğü an o dostluk farkında olmasan da bitmiştir. Dost kalmaya devam etmen sadece gözünü o hisse kapatmış olmandır.
Hayatın yaratıcılığını seviyorum. Ufacık bir ah, ömrün bir parçasında, haksızlığa karşı susanların üstünden geçiyor.Haksızlığı yaratanları ise biraz daha bekletiyor. Belki hayatın daha yaratıcı bir intikamı için olabilir.Sadece vicdanın içinden geçse dahi, yani eyleme geçmese bile, en ufak bir şüphe, karşılığını göstermeden kaybolmuyor.
Falih Rıfkı Atay
_Çocukluğumuzda Türk, kaba ve yabani demekti. İslam ümmetinden, Osmanlı idik. Vatan sözü yasaktı. Padişahın kulları idik. Okul çıkışında ’Padişahım çok yaşa’ diye bağırırdık. Arap’a Arap, Arnavut’a Arnavut, Rum’a Rum, fakat kendimize Osmanlı derdik. Bütün ekonomi, bütün iç ve dış ticaret, bakkallara kadar çarşılarımız, kadrolarında bir tek Türk
Şiir Sanatı, Mutlu olma Sanatı, Komedi Sanatı
_Lord Byron_
_Ey güzel okur! Bir kez burnunu uzattığın bu sayfaların içinden bir daha çıkamayacağına ant içerim!
_Tabuttaki ceset gibi yalnızdım. Yalnızdım bir bulut gibi. Yalnızlık dediğim haremindeki sultanınkidir. Mağarasındaki bir münzevinin değil. Hava saydam, gök mavi ve toprak kıvançlıyken, görünmekten hoşlanmayan, çatık kaşlı bulut gibi
En basit bir konuda dahi ufacık bir şüphe insanı kahreder. 
Franz Kafka
"En basit bir konuda dahi ufacık bir şüphe insanı kahreder..."
"Eğer bir düşüncemden ufacık bir şüphe bile duyabiliyorsam, o düşünceyi kabul etmeyeceğim." 
René Descartes
Yirmi Dokuzuncu Kişi
Kaşlarımı kaldırdım, elim titriyordu ama aldırış etmedim. Bıçağı ona doğru çevirdim, gözleri bıçağa bakarken zerre korkusu yoktu ama ucu bana çevrildiğinde ve tam kalbimin üzerine denk geldiğinde büyük bir korku bakışlarına oturdu. Kelepçeli ellerini çekiştirdi. "Eğer gerçekten," dedim kısık bir sesle. "İçinde ufacık bile bir şüphe olmadan ölmek istiyorsan o kadar konuştuklarımıza rağmen finali beklememize ve seni ölüm listeni tamamlayarak huzura kavuşturmamıza gerek yok. Planların devreye girmeden şimdi bu bıçağı kendime saplayacağım ve senin de ölmene neden olacağım." Gözleri irileşti. Blöf mü yapıyordum yoksa gerçekten o bıçağı saplar mıydım, ufacık bir fikrim bile yoktu ama onun dürüst davranacağından neredeyse emindim. "Ben en sevdiğim insanı öldürdüm, mezarına bakmaya bile utandım, işte o andan sonra delirdim. İnançlarımı benden alırsan zaten yok olurum. Ben Eftalya Atalar'ım, şimdi gerçekten tanıştın benimle."
“Bizim dünyaya ufacık bir hayrımız dokunursa” dedi beyaz saçlı adam, “şüphe yok, elbet hayrın eli de uzanıp bize dokunur!”
Gökhan Özcan