Sabitlenmiş gönderi
"Ağlamadım, daha doğrusu ağlayamadım; ama kalbim paramparça olmuştu."
Sayfa 46 - Renkli Bahçe Yayınları
Oğuz Atay, Tutunamayanlar romanında içinde bulunduğum durumu şu şekilde açıklamış: "Bir şeylerden kaçar gibisin. Soluk soluğa ama hiçbir şey anlatmayacağına yemin etmiş gibi sakinsin. Gitmek istediğin bir yer yok ama kalmak istemediğinden eminsin. Sadece biraz olsun herkesin ve her şeyin susmasını istemişsin. Kendini duyabilmek için."
Kazancakis'in, El Graco'ya yazdığı mektup şu şekilde:
Yüreğimi açarsan yalçın bir dağ ve ona tırmanan bir insan bulursun. İnsanın görmemesi gerekeni gördüm ve kör oldum; insanın uçurum kenarında dayanabileceğinden daha fazla dans ettim ve düştüm. İnsanlara alabileceklerinden fazlasını vermiş, insanlardan verebileceklerinden fazlasını istemiş, yalnız ve keder içinde yaşamış, geriye yaralı, mağrur ruhumun acı gülümseyişinden başka bir şey kalmamıştı.
Okur Takip Önerileri
Söz söylemeden beni anlarlar sandım.
Sayfa 31 - Remzi KitabeviKitabı okudu
'Yüreğini kolla,' dedi. 'Ölmeden çürüyorsun...'
Sayfa 189
"Anılar acı da olsa tatlı da olsa insana acı veriyor; fakat tatlı anıları hatırlamaktan doğan hüzün, insana güzel geliyor."
Sayfa 40 - Renkli Bahçe Yayınları
"Asıl önemli olan hangi mesafeden baktığın. Ben, her şeye mikroskopla bakıyorum ve hepsi korkunç görünüyor. Hepsi bu kadar mı? Ayrıca başka şeyler de düşünüyorum.
Mesela; hep beş yaşında kalacak olan bir çocuk, yeryüzünde otuz yıl geçirdiğinde yetişkin bir insan gibi düşünmeye başlar mıydı?
Ya da; Kabil, Habil'i öldürmemiş olsa dünya nasıl bir yer olurdu?
Ya da, İsa son akşam yemeğini yememiş olsa?
Son akşam yemeği, son. İsa hayatının son yemeğini o sofrada yediği için değil, o sofrada ana yemek İsa olduğu için son."
