saatler saatleri, günler günleri kovaladı. git gide büyüdü verdiğin yalnızlık, yüreğim kahırla doldu. ümit etmenin mutlu heyecanları, yerini tarifsiz bir hüzne bıraktı. kocaman, kalabalık bir şehirde yapayalnız kaldım işte
“Güzelliğin bir şiir gibi yerleşmiş hafizama.
Her gün birkaç kere okumadan edemiyorum artık.
Seni kelime kelime anıyor , mısra mısra yaşıyorum yeniden.”
"Apansız uyanırsan gecenin bir yerinde
Gözlerin uzun uzun karanlığa dalarsa
Bir sıcaklık duyarsan üşüyen ellerinde
Ve saatler gecikmiş zamanları çalarsa
Bil ki seni düşünüyorum.."
Ümit Yaşar Oğuzcan
Nasıl aldandık bunca zamandır
Nasıl inandık güzelliğine hayatın
Bize ne doğan güneşten
Büyüyen buğdaydan akan sudan bize ne?
Alabildiğine kederliyiz yorgunuz