Binlerce, ama binlerce yıldır yaşıyorum
Bunu göklerden anlıyorum, kendimden anlıyorum biraz
İnsan, insan, insandan; ne iyi ne de kötü
Kolumu sallıyorum yürürken, kötüysem yüzümü buruşturuyorum
Çok eski bir yerimdeyim, çürüyen bir yerimden geliyorum
Öldüklerimi sayıyorum, yeniden doğduklarımı
Anlıyorum, ama yepyeni anlıyorum bıktığımı
Evlerde, köşebaşlarında değişmek diyorlar buna
Değişmek
Biri mi öldü, biri mi sevindi, değişmek koyuyorlar adını
Bana kızıyorlar sonra, ansızın bana
Kimi ellerini sürüyor, kimi gözlerini kapıyor yaşadıklarıma
Oysa ben düz insan, bazı insan, karanlık insan
Ve geçilmiyor ki benim
Duvarlar, evler, sokaklar gibi yapılmışlığımdan.
Umutsuzlar Parkı III - 
Edip Cansever
Umutsuzlar Parkı III
Ben kendimi ayırıyorum
O yapayalnız olmaktaki kendimi
Böyleyken akıp gidiyorum bir nehir gerçeği gibi
Umutsuzlar Parkı III
Öldüklerimi sayıyorum, yeniden doğduklarımı
Anlıyorum, ama yepyeni anlıyorum bıktığımı
Evlerde, köşebaşlarında değişmek diyorlar buna
Değişmek
Biri mi öldü, biri mi sevindi, değişmek koyuyorlar adını
III
Bir buz dağı olarak bekler
Kimiyse kimi
Masalar buz
Aynalar buz
Her kasılışta
Buz
Sayfa 21Kitabı okudu
Çember / III
Bir aşk boyunca - nedir ki demiyorum aşkları
Çünkü her sevgide biraz da cinayet bulunur
Sevmeleri.
Sayfa 21 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Dünya Şiir Günü kutlu olsun! Kendisi en sevdiğim şiirlerdendir
UMUTSUZLAR PARKI
III
Binlerce, ama binlerce yıldır yaşıyorum
Bunu göklerden anlıyorum, kendimden anlıyorum biraz
İnsan, insan, insandan; ne iyi ne de kötü
Kolumu sallıyorurum yürürken, kötüysem yüzümü
buruşturuyorum
Çok eski bir yerimdeyim, çürüyen bir yerimden geliyorum
Öldüklerimi sayıyorum, yeniden doğduklarımı
Anlıyorum, ama yepyeni
Sayfa 162Kitabı okudu
Umutsuzlar Parkı - III
Binlerce, ama binlerce yıldır yaşıyorum
Bunu göklerden anlıyorum, kendimden anlıyorum biraz
İnsan, insan, insandan; ne iyi ne de kötü
Kolumu sallıyorum yürürken, kötüysem yüzümü buruşturuyorum
Çok eski bir yerimdeyim, çürüyen bir yerimden geliyorum
Öldüklerimi sayıyorum, yeniden doğduklarımı
Anlıyorum, ama yepyeni anlıyorum bıktığımı
Evlerde, köşebaşlarında değişmek diyorlar buna
Değişmek
Biri mi öldü, biri mi sevindi, değişmek koyuyorlar adını
Bana kızıyorlar sonra, ansızın bana
Kimi ellerini sürüyor, kimi gözlerini kapıyor yaşadıklarıma
Oysa ben düz insan, bazı insan, karanlık insan
Ve geçilmiyor ki benim
Duvarlar, evler, sokaklar gibi yapılmışlığımdan.
Bilmezler, kızmıyorum, bunu onlardan anlıyorum biraz
Erimek, bir olmak ve unutulmak içindeki onlardan
Ya da bir başkaca şey: ben kendimi ayırıyorum
O yapayalnız olmaktaki kendimi
Böyleyken akıp gidiyorum bir nehir gerçeği gibi
Sanki ben upuzun bir hikâye
En okunmadık yerlerimle
Yok artık sıkılıyorum.
Sayfa 36 - Yapı Kredi Yayınları
Umutsuzlar Parkı
I
Biliyorsunuz parkların
Sizi çağıran tarafları
İnsanın gizli, karanlık köşeleriyle oranlı
Orada saklanıyor onlar
Çünkü her türlü saklanıyorlar orada
Bir yağmur öncesinin loş sokaklarıyla
Umutsuzlar Parkı III
Böyleyken akıp gidiyorum bir nehir gerçeği gibi
Sanki ben upuzun bir hikâye
En okunmadık yerlerimle
Yok artık sıkılıyorum.
Adam Yayınları, 13. Basım, 2003Kitabı okudu
"...Diyeceğim, Umutsuzlar Parkı, şairi için olduğu kadar yazınımız için de önemli bir denemedir. Çünkü Cansever bu eserle, — şair Kemal Özer’in de söylediği gibi —, «öteden beri eksikliği duyulan bir şeyi, uzun soluklu büyük şiiri deniyor. Çünkü Cansever bu eserle, <düşünceyi örtmek alışkanlığı yerine, onu açığa çıkarıp, şiirsel mutluluğa bu yoldan varmağı> deniyor. Çünkü Cansever bu eserle, çevresiyle çelişmeye düşen günümüz aydınının ilinç durumunu anlatmağı deniyor. Doğrusu, yer yer de üstesinden geliyor bu zor işin;
«yeni ve güzel parçalar» (İkinci Bölüm’deki II, IV, Üçüncü Bölüm’deki II, III, VII, XII, IX sayılı şiirler gibi) okutuyor bize. Ama, «bütün ve bireşim» olarak istenen olgunluk ve yeterliğe varamıyor. Hattâ, yalnız bu yönden Yerçekimli Karanfil’den de geride kalıyor."
Sayfa 75Kitabı okudu
