Yaşadığın, varolabildiğin her dönemde seni imhaya yönelenlerle çatışacaksın; seni dik tutabilecek kudret, dünyanın şiir tarihini iyi anlamış, sezmiş ve kavramış olmanda saklıdır. Artık yen şunları Rimbaud! ‘İmam ölüyü, deli deliyi severmiş!’ Unutma sözümü. Onlar, son duasını edip kaldıracakları bir ölü gibi yazmanı istiyorlar. Onlar, senin gücünü gövdenden söküp aralarına katılacağın günü bekliyorlar. Ölme Rimbaud! Delir, ama ölme! Delilik sana hız kazandırır, haklılık kazandırır; cesaret verir. Eğer onların kollarında ölecek olursan, mezarını bile kazmazlar. Sen kurtlandıkça açıkta, “Bakın!” derler, “Dediğimiz ne kadar da doğruymuş! Bu, çirkindi. Bu, hatalıydı. Bu, bozuktu.” Oyuna gelme Rimbaud! Kızdırma ve kızıştırma taktiğiyle seni çığırından çıkartıp yalnızlığınla sindirmeye çalışacaklar; onların kafiyesine redif olma!