erich fromm, sevgiyi insanın “bir olma”, tek başınalığını giderme isteğini ve ihtiyacını karşılayan bir olgu olarak tanımlıyor; ama tanımında asıl öne çıkan şey sevginin edilgen bir sürüklenme değil, etken bir eylem oluşu. ona göre sevgi “bir şeyin içinde olmaktır, bir şeye kapılmak değil.” insanların çoğu gerçek sevgiye ulaşamamalarını bir nesne
