Kitaplar bir odanın olduğu gibi, bir kafanın süsü olmaktan ibaret değildir, onlar uygar her insanın günlük ekmeği, ruhun gıdasıdır.
Suut Kemal Yetkin
Atatürk, 19 Ocak 1923’te, İzmit’te halka yaptığı konuşmada, ülkenin yoksulluğunu şu sözlerle açıklamıştı: “Memlekete bakınız! Baştan sona kadar harap olmuştur. Memleketin Kuzey’den Güney’e kadar her noktasını gözlerinizle görünüz. Her taraf viranedir; baykuş yuvasıdır. Memlekette yol yok, memlekette hiçbir uygar kurum yoktur. Memleket ciddi düzeyde viranedir; memleket acı ve keder veren, gözlerden kanlı yaş akıtan feci bir görüntü arzediyor. Milletin refah ve mutluluğundan söz etmek mümkün değil. Halk çok yoksuldur. Sefil ve çıplaktır”.
Can Dündar
Cemil Bey, 18 Ocak 1971 tarihinde oğluna yazdığı açık mektupta şöyle diyor:
Karlı bir şubat sabahı Ayaş’ta gözlerini açtığın zaman ilk işin ağlamak olmuştu.
Şimdi anlıyorum; çünkü karşısında yaratık olarak ilk defa bizi görmüştün:
İnsanları…
Yani bütün istikbalini onların mutlu olmaları uğrunda feda edeceğin insanları…
Canavarların en korkuncu olan bizleri…
Tanrı’nın bahşettiği zeka ve yetenekleri, zehirli birer hançer gibi hemcinslerinin azap çekmesine kullanan uygar yaratıkları…
Onları gördün ve içinden, ‘Ben bütün ömrümü bu nankör yaratıklar arasında mı geçireceğim’ diye düşündün.
Onun için ağladın.
|Can Dündar - Abim Deniz
Nereden bileceksin uygar dünyanın kadınlarını?
Her zaman yanımızda yürür kadınlarımız, o dediğimiz “eş” eşitten gelir…
Bizim için onlar; evimiz, soframız, aşımız, işimiz, kapımız, çatımız, hayat arkadaşımız, aklımız, güvenimiz, gururumuz, aşkımızdır…
Biz kadınlarımızı kuluçka makinesi gibi görmeyiz…
Doğurmuyor diye üzerine kuma gelmez…
Doğursa da bizimdir, doğurmasa da bizimdir…
Bekir Coşkun Sözcü Gazetesi 8haziran2016
Mustafa Kemal Atatürk
Bağımsızlıktan yoksun bir ulus, uygar insanlık karşısında uşak olmaktan kurtulamaz.