NEHİR MANZARASI
Bırak sökük kalsın rüzgâr, bu zırdeli düşün içinde gerçeğin ne anlamı var. Biz bu zırdeli düşün içinde kavrulmuş kurumuş iki fıstık gibi Yatalım uyuyalım uyanalım kalkalım Değil mi ki, bir yere kilitlenmiş Bir küçük iyiliktir aşk, Değil mi ki, billurdan bir yalan dünya Bırak ersin o tamama Gel bak tepeden bir nehir manzarası göstereceğim sana.
Taş
İlk benim yüzüme rastladınız, en eskisiyim buranın, Karnıyım dünyanın. Yeryüzünün ağrısı bendedir. Kum ve kayaç benim.
Issızlık bilgisiyim ben, sessizlik bilgisi. Dumanın ve kalmanın büyük planıyım.
Her şeyi gördüm, her şeyi. Suyun gidişini, ağacın çiçeklenişini. Tekrar tekrar gördüm ben daha da görürüm. Büyük Zaman, benim.
Denizler dalgalar dövdü beni, sert rüzgârlar yurt bildi zirvelerimi. Kırıldım, söküldüm, ufalandım; döndüm bitiştim tekrar kendime açsan, kırsan, baksan; bütün yeryüzü, her zerremde.
Taş taşıdım, içim kendimden yorgun benim, dilim çok uzun bir yankı. En eskisiyim ben buranın.
Anı
Eminönü'nde otobüse binmiş sıcaktan bunalmış halde otobüsün kalkmasını bekliyorum. Otobüs kaçacak diye su almayı unutmuşum ve dilim damağıma yapışmış.
Bir delikanlı girdi 10 12 yaşlarda otobüsün kapısından üstü başı pejmürde pasaklı elinde kendisinin yarı boylarında 24 lü su kolisi...
Su isteyen var mı diye sordu?
Ver Bi tane delikanlı dedim. O