İlya İlyiç Oblomov, Oblomovluk olarak bilinen kelimenin ve tembel, üşengeç, bir şey yapma isteği bulunmayan kimseler için kullanılan bu terimin atfedildiği insan.
Ne kadar üşengeç, tembel olduğunu düşünürseniz düşünün bu Oblomovluk kitabın başında sizi şaşırtıp hatta Oblomov'un bu hareketsizliğine kızar bir hâle getiriyor. Fakat okumaya devam ettikçe bir anda kendinizi bu adamın durumuna üzülür hatta ona acır bir hâlde buluyorsunuz. Olga'ya olan aşkı ortaya çıkınca Oblomov'la beraber okuyucuda da bir umut beliriyor ancak nafile, adı üstünde bu adam Oblomov!
Eser oldukça akıcı, Oblomov'un hiçbir şey yapmadan durmak ve bir sonraki gününün dünden ve yarından farklı olmaması isteklerini görse de insan hayretle okumaya devam ediyor ve bir şeyler olmasını bekliyor. Her yeni sayfada Oblomov'un ayağa kalkmasını ve birtakım işlerle meşgul olmasını bekliyor hatta bazen o da kalkmayı düşünüyor ancak hemen sonra "Böyle hayat mı olur, insan yaşamaya nasıl zaman bulacak!" diye düşünerek koltuğuna iyice gömülüyor.
