Beyza Şafak
@vabeyza
Sınıf Öğretmeni
17 okur puanı
Aralık 2021 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Nasıl oldu da yok olduk hepimiz, yapayalnızız.
Sayfa 47
Hiç kimse sadece kendisi için yaşamaz.
Sayfa 49
Okur Takip Önerileri
Acına, kederine, sahipsiz yaralarına olan uzaklığın; partnerine olan uzaklığındır.
Stephen and Ondrea Levine, Embracing the Beloved
Sayfa 211
Acı sizi öldürmeyecektir. Öfke ise gerçekten öldürebilir.
Sayfa 132
Hayat bizi geçmişte çözümlenmemiş bir şeyle geleceğe gönderir.
Sayfa 75
Sanki gaddar rüzgârlar onu kara bir uçurumun kenarına sürüklerken zaman, kurşundan ayaklarıyla sürünerek ilerliyordu.
Sayfa 190
Sen de kokusunu alabilirsin. Ölüm. Ölüyorlar, çürüyorlar. Gökyüzü yarılıyor, gökyüzü ölüyor, gökyüzü öldü.
Bir daha yaşayabilmek için iki kere ölen benim.
Ölmek var olmanın sona ermesi demek değil ki.
Öykümü her anlattığımda, birazını, acının bir damlasını kaybettim. Ailemin öyküsünü anlatmayı istediğimi o gün anladım. Çünkü dünyadaki dehşet gerçektir ve her gün olur. O bir çiçek ya da güneş gibidir; saklanamaz.
Ne kadar zaman geçtiği önemli değil
Ne kadar değiştin önemli değil
Sessizlik seni çıldırtmaya devam edecek
Ve dehşetin soğuk pençesini hissedeceksin.
Bazen yaşam insana cevabı olmayan sorular sorar.
Bir fotoğrafa, fotoğraftaki yüze haykırdı. Oysa çıkarabildiği ses bir soluktu yalnızca: Dehşet! Dehşet
