Çokda fazla kabullenmiş sayılmam aslında...gerçekten seviyorsam olumlu bir orta yolu bulmaya çalışırım..
Ama nedir!...
Bazı anıların esrik hafızası vardır, unutulmayan. bir zaman önce demişti ki aşk ve sevda için "Bilmiyorsan gel öğren, biliyorsan gel öğret.." ve beni oraya çağıran bir dizi söylem, iz. Ve unutma psikolojide şöyle bir
Manisa günlükleri
Manisa'da Mesir şenlikleri bol etkinlikli geçer. Eskilerin anlattıklarına göre mesir macunu hazırlamak için bir hafta önceden Sultan Camiinin bahçesinde ateşler yakılır, dualarla macunlar karılmaya başlanırmış. Şimdilerde her şeyin makineleşmesi ile bu gelenek malesef unutulmuş, süreç makinelere teslim edilmiş durumda. Şenlikler de konserlere evrilmiş, akşamları adına halk konserleri denilen bana hep, rahatsız edici bir gürültü olarak gelen etkinlikler yapılıyor. Ama bu vesileyle güzel, kalıcı hayırlı işler yapmaya çalışanlar da var. Onlara hakkını teslim etmek gerek. Şifahanede (Sultan Camii yanındaki Tıp Müzesi) Lalenin Yolculuğu adında bir sergi var. Hafta sonuna kadar açık kalacak. Manisa güzel yer vesselam...
Bu devrin İnsanı mıyız?
Teknolojiyi ne kadar sevsemse oyunlar, animeler, music çeşitliliği bir o kadarda bana negatif etkileri var.
Eskiden ufak bir tebessüm ile mutlu olan çocuklarin bu devirde Iphone Pro Max ile mutlu edemediği çocuklarını görüyorum.
İnsanlara bakıyorum sanki marketteymiş gibi eş arıyorlar elinde seçenek çok oldugu için her yerni seçenek bir öncekinin ışığını engelliyor. Bu nasıl bir etkileşim?
Ya kırmızı çizgiler? Eğitimsiz çocukların topluma verdiği zararlar?
Reddit, Facebook, Discord vb. Gibi programlarda kendi toplum değerlerine küfür eden çocuklarin sorumlusu kim? Bunlari nasıl düzeltebiliriz?
Kendime defalarca diyorum "Gücünün yetmediği seyleri düşünme diye." ama malesef yapamıyorum.
Yanlış yöne evrilen bu topluma küsmeyi denedim olmadi...
Biraz spesifik oluyor ama Konuşanları izleyen bir sahsın neye güldüğünü bile anlamiyorum... Özel hayat denilen seylerin özgürlük, mizah gibi kavramlar altında hoş bir sekilde sunulması ne kadarda içerisinde çin tozu (Msg : Mono sodyum glutamat) basılmış besin kalitesinin leş olduğu hazır gıdalara benziyor.
Ufak zamanlı zevkler için nasil zararli gida yemiyorsak (Çünkü bize kalıcı hasar bırakabilir.) Zihnimize ve Bilinçaltımızada sahip cıkalım.
Ve eğitmeyecekseniz çocuk yapmayin. Bu ülkenin kekolara değil insanlara ihtiyaçı var.
Şefaat ("Dogmatik Müslüman" diye bir tabir olmamali.)
Zümer Suresi - 43-44 . Ayet Tefsiri
43: Yoksa onlar kendilerine Allah’tan başka şefaatçiler mi edindiler? De ki: “O şefaatçiler hiçbir şeye güç yetiremez, hiçbir şeyi kavrayamaz olsalar da mı?”
44: De ki: “Şefaat etme yetkisi bütünüyle Allah’a aittir; göklerin ve yerin hükümranlığı O’nun elindedir; sonunda kaçınılmaz olarak dönüp O’na varacaksınız.”
Biz çocukken yurtta bize Şehitlerin, ALLAH dostlarının şefaat yetkilerinin olduğu söylenirdi şimdi bakıyorumda Kuranda yeri olmayan hatta Kuranın zıttında bir söylem nasıl olurda Islamı baz alan bir kurumda var olabilir?
Peygamberimiz bile (S.A.V) belli bir noktadan sonra ileriye gidemiyor. En sevdiği kisiler iman etmediği icin malesef sinavda kalmış oluyorlar.
Kendini sırf müslüman olarak tanımlayıp her türlü pisliği yapan birisine dedesi hacı diye nasil sefaat gelebilir düsünün bakalim.
ISLAM DOGMATİK BİR İNANÇ DEĞİLDİR.
Vaktiniz varken okuyun ve kendi düşüncelerinizle ilerleyin anlamadığınız yerde sorarsanız sorun birilerine ama onlar sizin düsünceleriniz olmayacak kendini üstüne düsünün.
Günümüzde yeni nesil neden İslamdan uzaklaşıyor?
Kendini sadece müslüman olarak tanımlamış ama içlerinin boş olmasından dolayı daha felsefi bir cevap bile veremeyen ebebeynler yüzünden.
ALLAH'tan ilk ayet oku yani... olmasa daha beter olurduk.
Ben istemiyorum ki sen bana yaşattığını yaşa. Onun için bile hayatında biri olması lazım. Hem yaşarsan eğer çok sevmek zorunda kalırsın. Gözün kör olur kalbin adıyla atar. Bir de adı olacak yani isimsiz olmaz ki, gülme işte gülüyorsun biliyorum. Ben istemiyorum ki sen başkasını sev ya da her hatırladığında gözlerin dolsun. Hep istenmeyen kişi ol. Dayanamazsın sen çeker gidemezsin malesef.Nasıl unuturum bir de bu var, ya doğrusunu söylerse!Yaşarsan kalırsın,öylece durur ne sağa ne sola adım atabilirsin. Ben istemiyorum ki sen ağla, o gözler gülünce sen sevince aşk ikimizle nitelik kazanıyor. Sevince dedim dedim ki anla, yaşama sen yaşarsan sevilmezsin kalırsın kalbi aklıyla birleşmiş bir zihinde. Ben istiyorum ki sen ben yaşasak yasallaşsak yaşadığımızı yaşattırsak...
Bedirhan Mürşit
Bugün sınıftan bir kız bana imrendiğini söyledi. Arkaplanı göremediği için bişey diyemedim ama anladım ki imrendiğimiz hayatlar sandığımız gibi mükemmel değil. Hatta arkaplanda yatan bir sürü tehdit var. O yüzden artık başkalarının hayatlarına özenmeyi bırakıp kendi hayatımızı en iyi hâle getirmeye bakmalıyız. Keşke gerçekten göründüğü gibi bi hayatım olsaydı ama öyle değil malesef. Belki başarılı olabilirim ama huzurlu muyum bilemicem.
Anladık benim sinir problemin var sizin kadar net olamıyorum malesef
Bir Eroin Müptelasından Mektup
Bunun gibi bir sürü yaşanmış pişmanlıklar var malesef. Rabbim hepimizi muhafaza eylesin.
Nefret ettim insanların din adı altında dinimizi sömürlemelerinden. Yahu arkadaş bizim dinimiz hoşgörü dini değil mi? Kimin orucu, kimin namazı kimin kuranı bunlardan sadece kişinin kendisi sorumlu değil mi ? Bugün en yakın arkadaşım “ bugün Ramazan mı ya “ diye sordu. Güldüm geçtim oruçlu olmama rağmen. Şimdi onu sevmekten vaz mı geçmeli? Ezelden beri savunduğum bişey var. Kim karşısındaki insanda bişeyleri kusurlu buluyorsa kendinde ki eksikliktendir. Malesef ülkemizde de epey eksik. Herkes kendi din kavramını kurmuş kafasında ve ona göre yaşıyor. Onun dışına çıkan herkes dinsiz. Niyet arkadaşım niyet!! Senin niyetin kötü olduktan amacın sadece fesatlık olduktan sonra başını din uğruna koparsan yine şüphe duyarım. Asıl insanlar hakkında böyle kolay hüküm vermek en büyük münafıklık. Ama yok bunu asla kimseye ispat edemezsin. Ne de olsa oruç tutan müslüman diğeri değil, namaz kılan dindar diğeri değil. Bu fetvayı veren de biziz. Sen, o ben. Bu işler böyle yürüyor artık. Yazık.