absürt varoluş sancıları üzerine kısa bir anektod
gece ay ışığının belirlemesiyle dişbudak ağaçlarının altına oturur iri yarı şişman adam
saçları dağılmış, elleri yanaklarında
ve dalmış gözleri
karanlığın tatlı esintisine
soruyor kendi kendine
kimim ben ve nedir var olma sebebim
tam o anda bir ses yankılanır zihninde
ürker önce sonra kollarını sarar etrafına
düşünceleri de başlayınca bulanıklaşmaya
aksayarak adımlamaya başlar evine
ve yakınır kendi kendine
sabah erken kalkmam lazım, yarın iş var
SÖZLÜK OKUMAK ÖNEMLİDİR
Öğrencilerime “Mutlaka sözlük okuyun” dediğimde önce şaşırıyorlar.
Sözlüğü arada bir bakılan bir ansiklopedi olarak görüyor pekçoğu.
Oysa dil bir insanın en önemli hazinesidir.
Millet olmanın varoluş şartlarının başında dil gelir.
Gün geçtikçe yozlaşan dilimizle birlikte kimliğimizi de kaybediyoruz. Bu farkına varamadığımız bir süreç aslında.
HK
فَإِذَا قَرَأۡتَ ٱلۡقُرۡءَانَ فَٱسۡتَعِذۡ بِٱللَّهِ مِنَ ٱلشَّیۡطَـٰنِ ٱلرَّجِیمِ
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَـٰنِ ٱلرَّحِیمِ
Rabbul alemin olan Allahın biz irade varlıklarına yol göstermesi amacı ile inzal ettiği vahyi
Ve
Bu vahyin gerçekliği üzerine inşaa edilmiş devlet olan Medine'yi doğru anlamak adına öteden beri bir takım paylaşımlarım
Flu düşünceler üzerine.
Sardunyalar ve biçare dökülen yapraklar. Sarı pikeleri gökyüzüne saldım. Menekşe teyze artık cama çıkmıyor. Sahi, nedir bu gökyüzünün kasvetli varoluş sancısı? Bırak düşsün insanlar yeryüzüne. Kanatsız uçmak sandığının aksine can acıtmaz. Nasılsa güneş, açmanın yolunu daima bulur.
İletişim biçimleri ile varoluş arasında doğrudan bir ilişki var. İnsanın görüş hızının ve ufkunun üzerine çıkan; her şeyin anlık ve belirli uzaklıklarda yaşandığı imaj çağının hiçbir sabitesi yoktur. Sevgi anlıktır, aşk anlıktır, sadakat anlıktır, güven anlıktır, inanç anlıktır v.s. Anıtsal bir mekana ihtiyaç duyan bütün bu duyguların imaj çağında yalnızca tüketime açık birer adı vardır. Bugün seversin yarın sevmezsin. Bugün aşıksındır, yarın başka birine aşıksındır., bugün inanırsın yarın inanmazsın. Bugün güvenirsin yarın güvenmezsin. Yüreği olan, onu korumayı bilmeli...
"Varoluş nedir?" üzerine kendimden karalama...
Varoluş, anlamlandırma gayretine girdiğimiz bir boşluktur. Hiçlik diyemem, bu varoluşumun piçliği olurdu. Hayattayım, üstelik varım ve varlığımı anlamlara borçluyum
Varlığım olmuş olmamdan gelmiyor, olma gayretimden geliyor. Olduğumu düşündüğüm an, bir sinek olup lambaya konarım.
Üstelik varoluşumun fanatiği değilim, bir gün bu maske düşecek ve oyundan çıkacağım. Eğer şanslıysam ve eğer gayretim onurluysa, sahneden indikten sonra bile varlığım benden sonra rolüne devam edecek. Tıpkı Shakespeare'in dediği gibi;
"All the world’s a stage,
And all the men and women merely players;
They have their exits and their entrances;"