Hikayene bak !
Hadi gelin hikayemize yakından bakalım.
Hikayene bak !
Çocukluğundan ne öğrendin ?
Hangi duyguların , yok sayılıp birikti de bu kadar öfkelisin.
Bugün gülümsemen nerede soldu da mutlulukları hak etmediğini düşündün .
Bu kadar hüznü sırtlanmış gidiyorken bir düşün ! İlk ne zaman bu kadar üzüldün ve onun içinden çıkamadın ?
Kimden öğrendin sevgisizliklere ilişki demeyi .
Hikayene bak !
Belki yaranı evin zannettin, belki de boşluklarını organların gibi benimsedin.
Sorgulamaktan yürüyemeyen ,kırıldığı yerden büyüyemeyen birine dönüştün belki.
Hayır demedikçe zırhın delindi. İnsanları kırmamak için insan olduğunu unuttun.
İnsan kendine böyle haksızlık eder mi ?
Yapma bak!
Biriktin , şiştin, kaynadın, kendi üstüne döküldün .
Hikayene bak !
Sonra dön ve yanındakilere bak .
Onu mu seviyorsun , sana hatırlattığı yaraları mı ?
Ona mı güveniyorsun , onun seni bir gün sevme umudunu mu ?
Al çocukluğunu karşına eğil onun boynuna tut elinden ,takıldığı düğüme el at , görülmemiş darbelerine göz at , açık yaralarına yavaş yavaş dikiş at. O senin özün. Onu gör , özrünü dinle , bazen de gönlünü al.
Hikayene bak!
Hataların tek çaren değil artık. Eksiklerini topla ve toparlanıp hazır olunca ayağa kalk!
Hayatını sen tamamlıyorsun. Bir ömür de suçlayarak geçmez . Bu hayatı sen yaşıyorsun. İlk adımı atınca kendine yaklaşmaya başlıyorsun.
Yürümekten vazgeçme !
Yol insanı kendinden tekrar doğurur. Herkesi de affetme, bazen de insanı öfke korur. Bu yüzleşme senin olsun .
Çocukken öğreniyoruz üzerini kapatmayı hatalarımızın. En ''uslu', en ''doğru'', en ''hayırlı'' evlat olmanın karşılığında. Oysaki hatalarınla gerçeksin. Kendin olmanın önüne geçen her neyse itiraz etmeli. Bir insanın ulaştığı en yüksek mertebe ise merhamet; merhamet et kendine ve yaşa. Sen yine vazgeçme çocukluğundan; hissettiğin her şeyin gözlerinde göründüğü zamanlardan.
Sayfa -26
Sen yine vazgeçme çocukluğundan; aklına ilk geleni ağzından çıkarıverdiğin zamanlardan.
Sayfa 26Kitabı okudu
" Bir insanın ulaştığı en yüksek mertebe ise merhamet;
merhamet et kendine ve yaşa.
Sen yine vazgeçme çocukluğundan..."
Sayfa 26Kitabı okudu
Vazgeçme Çocukluğundan
Kendinle kalmayı başarabildiğin kadar özgürsün. Sorumluluk alabildiğin kadar özgürsün. Kendini sevdiğin kadar özgürsün. 
Sayfa 26Kitabı okudu
Sen yine vazgeçme çocukluğundan; doğru şeyi doğru yerde yaptığın değil istediğin şeyi istediğin zaman yaptığın zamanlardan.
...
Sen yine vazgeçme çocukluğundan; aklına ilk geleni ağzından çıkarıverdiğin zamanlardan.
Sayfa 26 - KAFKAOKUR ~ Vazgeçme Çocukluğundan
Vazgeçme Çocukluğundan
Kendinle kalmayı başarabildiğin kadar özgürsün. Sorumluluk alabildiğin kadar özgürsün. Kendini sevdiğin kadar özgürsün.
Sayfa 26
"Neden bir çocuğun kendi başına oynamasıyla gurur duyar da büyükler, bir büyüğün kendiyle kalmak istemesine şaşırır? Kendinle kalmayı başarabildiğin kadar özgürsün. Sorumluluk alabildiğin kadar özgürsün. Kendini sevdiğin kadar özgürsün.”
(Kafkaokur 35.sayı - Vazgeçme Çocukluğundan - Deniz Barut )
Düşün ki sıradan bir gün. Bir aynanın karşısındasın, kendinle baş başa. İnsansın kusurlusun ve doğduğunda değil yaşamın başlangıcı kendini anlatabildiğinde. Sana neyin iyi geldiğini bir tek sen biliyorsun. Yalancı gülüşlere, sorgulayan bakışlara, sahte lakırdıya takılmak alır elinden seni. Duvarların duvarları, şüphelerin şüpheleri, çıkarların çıkarları, sanrıların sanrıları hepsini bir kenara bırak şimdi. Aynada, karşında kendin varken yalan söyleyebilir misin? Sen yine vazgeçme çocukluğundan; aklına ilk geleni ağzından çıkarıverdiğin zamanlardan.
Sen yine vazgeçme çocukluğundan; doğru şeyi doğru yerde yaptığın değil istediğin şeyi istediğin yerde yaptığın zamanlardan. Şimdi bir ferahlama içimde sıkkın havanın yağmura kavuştuğu an gibi...
Sen yine vazgeçme çocukluğundan; doğru şeyi doğru yerde yaptığın değil istediğin şeyi istediğin yerde yaptığın zamanlardan.
İnsansın kusurlusun ve doğduğunda değil yaşamın başlangıcı kendini anlatabildiğinde. Sana neyin iyi geldiğini bir tek sen biliyorsun. Yalancı gülüşlere, sorgulayan bakışlara, sahte lakırdıya takılmak alır elinden seni. Duvarların duvarları, şüphelerin şüpheleri, çıkarların çıkarları, sanrıların sanrıları hepsini bir kenara bırak şimdi. Aynada, karşında kendin varken yalan söyleyebilir misin? Sen yine vazgeçme çocukluğundan; aklına ilk geleni ağzından çıkarıverdiğin zamanlardan.
Sen yine vazgeçme çocukluğundan; hissettiğin her şeyin gözlerinde göründüğü zamanlardan.
Sayfa 26Kitabı okudu