Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
Rameau’nun Yeğeni – Denis Diderot
Öncelikle şunu belirtmek istiyorum; sadece benim okuduğum Engin Yayıncılık basımı olan bu kitaba has bir husus mu tam olarak emin değilim ama bu basım kitabın ilk 50 sayfası; " 18.yy Aydınlık Yüzyıl" başlığı altında dönemin Fransa'sında, İhtilal öncesi kültürel,siyasal ve sosyolojik yapılanma, ticaret
Şili'de Gizlice...
İncelemeye kitapta anlatılan olayların kahramanı Şilili yönetmen Miguel Littin'in cesaretini takdir ederek başlamak istiyorum. 1973 yılında General Augusto Pinochet , Başkan Salvador Allende yönetimindeki Halkın Birliği hükümetine karşı darbe yaptığı sırada Şili'nin en tanınmış sinema yönetmenlerinden Miguel Littin. Hakkında
"Karnımdaki çetnik'i doğuracağım dedi,buz gibi bir sesle. Kız olursa adını Katarina, oğlan olursa da Boşko koyacağım. O piçi Sırp ismiyle büyüteceğim. Aklı her şeye erdiği bir zamanda, ona babasının bir Sırp olduğunu, Sırpların bana tecavüz ettiklerini, onların mührünün de kendi varlığı olduğunu söyleyeceğim. İşte o zaman ben Sırpları bir piç
" Birbirimize nasıl da görünmez olduğumuzu hiç düşündün mü sevgili insan ? Birbirimize bakıyoruz ama birbirimizi görmüyoruz. Birbirimizi dinliyoruz ama kendi benliğimizden çıkan sesleri duyuyoruz sadece. "
Ortak bir iç sesimiz olsaydı şüphesiz bunu Pessoa hepimizin adına üstlenebilirdi. Sözüyle öz'e dokunan, varlığı, hiçliği, insanlığı, hayatı iliklere kadar hissettiren, düşündüren çok az insan vardır zannediyorum. Bir 'huzursuzluk' verdiği doğru lakin kattığı anlam bambaşka. Anlamı özünde arayanlar için, Pessoa'nın deyişiyle ' insanların sözlerine kattığımız anlamlara güvenle inanmamız gibi ' hayat da, ona kattığımız değer neticesinde bir anlam kazanacaktır. İnsan ruhunu bu kadar derinden işleyen, zihnin bulanık sularında bizi gezindiren bir yazar Pessoa. Hayata, insana, geleceğe, geçmişe, günümüze, sanata, edebiyata, yaşama dair daha pek çok konuda engin duygu ve düşüncelerinin yer aldığı kısa ama derin bir eser, 'Aforizmalar'. Yine onun deyişiyle ' en çok anlamak yorar bizi' ama dilerim ki anlamaya çalışmaktan vazgeçmeyiz. İyi okumalar.
Hepimizin birtakım hayalleri vardır bazen bunların gerçekleşmeyeceğini bile bile kurmaya devam ederiz ama hayal ya bu kurmaktan vazgeçmeyiz hiç.
Kitabı elime aldığımdan beri sonunu merak ederek okudum ve bu ikilinin dostluğuna hayran kaldım. Okurken yazarın konuşma diyaloğunu çok sevdim. Akıcı bir dille kitabı anlatması okurlarını büyülüyor. Kitabın nasıl bittiğini anlamadım o kadar güzel konuşma tarzı yaratmış ki yazar; bir ara hiç bitmesin istedim.
Gelelim kitabın karakterlerine Lennie ile George iki arkadaş. Lennie’yi çok sevdim, saflığına ve hayvanlara olan sevgisini en çokta George’ye olan kardeş sevgisini ama arada sırada George’ye çok kızıyordum. Lennie’ye bağırmasını her şeyi unuttuğu için azarlamasını hiç istemiyordum. Ama George her ne kadar Lennie’ye kızsada onu çok seviyordu. Lennie hayvanları okşarken bilmeden öldürüyordu. “Niye öldün ki fare kadar küçükte değildin.” Bu sözleri köpek yavrusuna kendisi söylemişti. En çok o sözlerde duygulandım.
İnsan, iyi olma, insanlık, sevgi, umut, hayaller, gerçekler, tüylü şeyler, okşamanın önemi, ölçülü olma, ihanet, fedakarlık, ihtiyaç duyma, yaşam, ev sahibi olma, yerleşik düzende olma, bağlılık, iyilik, kötülük, istekler, duygu ve ölüm... Hepsini Fareler ve İnsanlar’da bulacaksınız. Kendi hayatınızdan izler bulacak ve tüm bunları doğru yerlere oturtmaya çalışacaksınız.
Hakikaten modernite hayatımızdan bu kadar değeri koparabilir mi?
Sırf daha iyi hayat daha iyi yaşam düsturuyla insan kültüründen geleneğinden kopabilir mi?
İnsanlığın git gide elden gittiği şu dünyada vazgeçmeyiz dediğimiz değer yargılarımızdan örfümüzden bu kadar kolay mı vazgeçecektik?
