Üç Saatlik Başkent Gezintisine Dair Notlar
Trenden indim. Bir şeyler atıştırıp eski gardan çıktım. Karşıya geçerken batçık olan yerde, kaldırıma trafo gibi bir şey koymuşlar, yayalar için engel olmuş. Bu kötü. Gençlik Parkı çok canlanmış, yemyeşil. Stadyumun iskeleti şekillenmiş. Taksiciler iyi niyetli, dolandırılma derdi yok. Bazı semtlerde çok tertipli, temiz ve bol ağaçlı geniş caddeler
Söz verdiğimiz gibi birlikte olamayabiliriz
Ama paylaştığımız anılar içinde minnettarım
Kısa bir süreliğinede olsa beni dünyanın en mutlu insanı yaptın
Ve bunun için sonsuza kadar minnettarım
Sana veda etmek bana acı veriyor fakat yapmak zorundayım
Birlikte geçirdiğimiz zaman hayatımın en güzel bölümüydü
Kahkaha, aşk ve unutulmaz anılarla dolu bir bölüm
Yollarımız artık ayrılmış olsada varlığının sıcaklığı sonsuza kadar kalbimde kalacak
Sana veda ederken bunu içim burkularak yapıyorum
Ama yine de içimde kaderimizin bizi tekrar karşılaştıracağına dair bi umut var
Ve tekrar karşılaştığımızda sana sımsıkı sarılmak için burda olacağım
Şimdi düşünüyorum da ben bu yaşıma kadar kimseye veda etmedim.
İnsanların yüzüne bakıp da ben gidiyorum diyemedim.
Onun için de şimdi nasıl veda edeceğim hiç bir fikrim yok.
Benim tek bildiğim bir sabah herkesden önce uyanıp herkesi terk etmek ..
Söz verdiğimiz gibi birlikte olmayabiliriz ama paylaştığımız anılar için de minnettarım Kısa bir süreliğine de olsa beni dünyanın en mutlu adamı yaptın ve bunun için sonsuza kadar sana minnettarım sana veda etmek bana acı veriyor fakat yapmak zorundayım birlikte geçirdiğimiz zaman hayatımın en güzel bölümüydü aşk ve unutulmaz anılarla dolu bir bölüm yollarımız artık ayrılmış olsada "Varlığının sıcaklığı sonsuza kadar kalbimde kalıcak"
Bazı insanlar sizin birer parçanızdır. Onlara baktığınızda kendi yansımanızı görürsünüz; kendi deliliklerinizi, kendi tebessüm ve hıçkırık sebeplerinizi. Hatta “hay ben böyle işin …” diye edilen küfürlerin sebeplerinin bile aynı olduğuna şahit olursunuz. Size ait her şeyi o parçanızda gördüğünüzde istemsizce bir tebessüm edersiniz ama bu öyle afilli bir tebessüm değildir, dudağının bir tarafının hafifçe kalkarak sırıtması ve ruhunuzun bir hoş olmasıyla sonuçlanan bir tebessümdür. Ve bu parçalarınız olan insanlardan nedense kaçmak mümkün değildir. Belki onun geçtiği sokaklardan onun ardından geçersin, bindiği otobüse onun ardından binersin. Hatta hiç beklemediğin bir anda karşılaşırsın belki tanımazlıktan gelirsin ama o olduğunu hissedersin, gizlice bir sırıtma olur suratında.
Kaçmak istesen de bu döngüden kurtulamazsın. Kaçmak istersin çünkü insan kendini hatırlatan parçalardan da bir o kadar acı duymaya meyillidir, çünkü kendi acizliğine bir nevi şahit olmaktadır. Kaçtığımız için mi bu döngüdeyiz, veda mı etmek gerekiyor parçalarımıza yoksa bilerek mi veda etmiyoruz her defasında kendimize bir yerlerde rastlamak umuduyla?
Söz verdiğimiz gibi birlikte olmayabiliriz ama paylaştığımız anılar için de minnettarım. Kısa bir süreliğine de olsa beni dünyanın en mutlu insanı yaptın ve bunun için sonsuza kadar sana minnettarım sana veda etmek bana acı veriyor fakat yapmak zorundayım birlikte geçirdiğimiz zaman hayatımın en güzel bölümüydü aşk ve unutulmaz anılarla dolu bir bölüm yollarımız artık ayrılmış olsada "Varlığının sıcaklığı sonsuza kadar kalbimde kalıcak" sana veda ederken bunu içim burkularak yapıyorum ama yinede içimde kaderimizin bizi tekrar karşılaştıracağına dair bir umut var ve tekrar karşılaştığımızda sana birkez daha sarılmak için burada bekliyor olacağım.
d