"Derdi olduğu zaman duyduğu üzüntü yağmurda şemsiye açmak kabilindendi. Istırabına sabırla katlanırdı çünkü nedenini başkalarında değil kendinde arardı.Sevinçleri de yoldan çiçek toplamak gibi koparır ve daha solmadan atardı; böylece her zevkin dibindeki acı tortuyu tatmazdı"